дактылі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
дактылі́чны |
дактылі́чная |
дактылі́чнае |
дактылі́чныя |
Р. |
дактылі́чнага |
дактылі́чнай дактылі́чнае |
дактылі́чнага |
дактылі́чных |
Д. |
дактылі́чнаму |
дактылі́чнай |
дактылі́чнаму |
дактылі́чным |
В. |
дактылі́чны (неадуш.) дактылі́чнага (адуш.) |
дактылі́чную |
дактылі́чнае |
дактылі́чныя (неадуш.) дактылі́чных (адуш.) |
Т. |
дактылі́чным |
дактылі́чнай дактылі́чнаю |
дактылі́чным |
дактылі́чнымі |
М. |
дактылі́чным |
дактылі́чнай |
дактылі́чным |
дактылі́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
да́ктыль
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
да́ктыль |
Р. |
да́ктыля |
Д. |
да́ктылю |
В. |
да́ктыль |
Т. |
да́ктылем |
М. |
да́ктылі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Даку́дава
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Даку́дава |
Р. |
Даку́дава |
Д. |
Даку́даву |
В. |
Даку́дава |
Т. |
Даку́давам |
М. |
Даку́даве |
даку́ка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
даку́ка |
Р. |
даку́кі |
Д. |
даку́цы |
В. |
даку́ку |
Т. |
даку́кай даку́каю |
М. |
даку́цы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
даку́ль
прыслоўе
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
даку́ль |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дакульга́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
дакульга́ю |
дакульга́ем |
2-я ас. |
дакульга́еш |
дакульга́еце |
3-я ас. |
дакульга́е |
дакульга́юць |
Прошлы час |
м. |
дакульга́ў |
дакульга́лі |
ж. |
дакульга́ла |
н. |
дакульга́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
дакульга́й |
дакульга́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
дакульга́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
дакуме́каць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
дакуме́каю |
дакуме́каем |
2-я ас. |
дакуме́каеш |
дакуме́каеце |
3-я ас. |
дакуме́кае |
дакуме́каюць |
Прошлы час |
м. |
дакуме́каў |
дакуме́калі |
ж. |
дакуме́кала |
н. |
дакуме́кала |
Загадны лад |
2-я ас. |
дакуме́кай |
дакуме́кайце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
дакуме́каўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
дакуме́нт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
дакуме́нт |
дакуме́нты |
Р. |
дакуме́нта |
дакуме́нтаў |
Д. |
дакуме́нту |
дакуме́нтам |
В. |
дакуме́нт |
дакуме́нты |
Т. |
дакуме́нтам |
дакуме́нтамі |
М. |
дакуме́нце |
дакуме́нтах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дакументаабаро́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
дакументаабаро́т |
дакументаабаро́ты |
Р. |
дакументаабаро́ту |
дакументаабаро́таў |
Д. |
дакументаабаро́ту |
дакументаабаро́там |
В. |
дакументаабаро́т |
дакументаабаро́ты |
Т. |
дакументаабаро́там |
дакументаабаро́тамі |
М. |
дакументаабаро́це |
дакументаабаро́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.