Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
абвгдзійклмнпрстўфхцшэ-

дэвіло́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дэвіло́н
Р. дэвіло́ну
Д. дэвіло́ну
В. дэвіло́н
Т. дэвіло́нам
М. дэвіло́не

Крыніцы: piskunou2012.

Дэ́віс

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Дэ́віс Дэ́вісы
Р. Дэ́віса Дэ́вісаў
Д. Дэ́вісу Дэ́вісам
В. Дэ́віса Дэ́вісаў
Т. Дэ́вісам Дэ́вісамі
М. Дэ́вісе Дэ́вісах

Крыніцы: piskunou2012.

дэвія́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дэвія́нт дэвія́нты
Р. дэвія́нта дэвія́нтаў
Д. дэвія́нту дэвія́нтам
В. дэвія́нта дэвія́нтаў
Т. дэвія́нтам дэвія́нтамі
М. дэвія́нце дэвія́нтах

Крыніцы: piskunou2012.

дэвія́нтнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. дэвія́нтнасць дэвія́нтнасці
Р. дэвія́нтнасці дэвія́нтнасцяў
дэвія́нтнасцей
Д. дэвія́нтнасці дэвія́нтнасцям
В. дэвія́нтнасць дэвія́нтнасці
Т. дэвія́нтнасцю дэвія́нтнасцямі
М. дэвія́нтнасці дэвія́нтнасцях

Крыніцы: piskunou2012.

дэвія́нтны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дэвія́нтны дэвія́нтная дэвія́нтнае дэвія́нтныя
Р. дэвія́нтнага дэвія́нтнай
дэвія́нтнае		 дэвія́нтнага дэвія́нтных
Д. дэвія́нтнаму дэвія́нтнай дэвія́нтнаму дэвія́нтным
В. дэвія́нтны (неадуш.)
дэвія́нтнага (адуш.)		 дэвія́нтную дэвія́нтнае дэвія́нтныя (неадуш.)
дэвія́нтных (адуш.)
Т. дэвія́нтным дэвія́нтнай
дэвія́нтнаю		 дэвія́нтным дэвія́нтнымі
М. дэвія́нтным дэвія́нтнай дэвія́нтным дэвія́нтных

Крыніцы: piskunou2012.

дэвіяцы́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дэвіяцы́йны дэвіяцы́йная дэвіяцы́йнае дэвіяцы́йныя
Р. дэвіяцы́йнага дэвіяцы́йнай
дэвіяцы́йнае		 дэвіяцы́йнага дэвіяцы́йных
Д. дэвіяцы́йнаму дэвіяцы́йнай дэвіяцы́йнаму дэвіяцы́йным
В. дэвіяцы́йны (неадуш.)
дэвіяцы́йнага (адуш.)		 дэвіяцы́йную дэвіяцы́йнае дэвіяцы́йныя (неадуш.)
дэвіяцы́йных (адуш.)
Т. дэвіяцы́йным дэвіяцы́йнай
дэвіяцы́йнаю		 дэвіяцы́йным дэвіяцы́йнымі
М. дэвіяцы́йным дэвіяцы́йнай дэвіяцы́йным дэвіяцы́йных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

дэвія́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дэвія́цыя
Р. дэвія́цыі
Д. дэвія́цыі
В. дэвія́цыю
Т. дэвія́цыяй
дэвія́цыяю
М. дэвія́цыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дэво́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дэво́н
Р. дэво́ну
Д. дэво́ну
В. дэво́н
Т. дэво́нам
М. дэво́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

дэво́нска-пе́рмскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дэво́нска-пе́рмскі дэво́нска-пе́рмская дэво́нска-пе́рмскае дэво́нска-пе́рмскія
Р. дэво́нска-пе́рмскага дэво́нска-пе́рмскай
дэво́нска-пе́рмскае		 дэво́нска-пе́рмскага дэво́нска-пе́рмскіх
Д. дэво́нска-пе́рмскаму дэво́нска-пе́рмскай дэво́нска-пе́рмскаму дэво́нска-пе́рмскім
В. дэво́нска-пе́рмскі (неадуш.)
дэво́нска-пе́рмскага (адуш.)		 дэво́нска-пе́рмскую дэво́нска-пе́рмскае дэво́нска-пе́рмскія (неадуш.)
дэво́нска-пе́рмскіх (адуш.)
Т. дэво́нска-пе́рмскім дэво́нска-пе́рмскай
дэво́нска-пе́рмскаю		 дэво́нска-пе́рмскім дэво́нска-пе́рмскімі
М. дэво́нска-пе́рмскім дэво́нска-пе́рмскай дэво́нска-пе́рмскім дэво́нска-пе́рмскіх

Крыніцы: piskunou2012.

дэво́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дэво́нскі дэво́нская дэво́нскае дэво́нскія
Р. дэво́нскага дэво́нскай
дэво́нскае		 дэво́нскага дэво́нскіх
Д. дэво́нскаму дэво́нскай дэво́нскаму дэво́нскім
В. дэво́нскі (неадуш.)
дэво́нскага (адуш.)		 дэво́нскую дэво́нскае дэво́нскія (неадуш.)
дэво́нскіх (адуш.)
Т. дэво́нскім дэво́нскай
дэво́нскаю		 дэво́нскім дэво́нскімі
М. дэво́нскім дэво́нскай дэво́нскім дэво́нскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.