Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

дыхля́ціна

‘змораная, слабая жывёла’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дыхля́ціна
Р. дыхля́ціны
Д. дыхля́ціне
В. дыхля́ціну
Т. дыхля́цінай
дыхля́цінаю
М. дыхля́ціне

Крыніцы: piskunou2012.

дыхля́ціна

‘змораны, слабы чалавек’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дыхля́ціна
Р. дыхля́ціны
Д. дыхля́ціне
В. дыхля́ціну
Т. дыхля́цінай
дыхля́цінаю
М. дыхля́ціне

Крыніцы: piskunou2012.

дыхля́ціна

‘труп жывёліны, мерцвячына’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дыхля́ціна
Р. дыхля́ціны
Д. дыхля́ціне
В. дыхля́ціну
Т. дыхля́цінай
дыхля́цінаю
М. дыхля́ціне

Крыніцы: piskunou2012.

Ды́хнавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ды́хнавічы
Р. Ды́хнавіч
Ды́хнавічаў
Д. Ды́хнавічам
В. Ды́хнавічы
Т. Ды́хнавічамі
М. Ды́хнавічах

дыхну́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дыхну́ дыхнё́м
2-я ас. дыхне́ш дыхняце́
3-я ас. дыхне́ дыхну́ць
Прошлы час
м. дыхну́ў дыхну́лі
ж. дыхну́ла
н. дыхну́ла
Загадны лад
2-я ас. дыхні́ дыхні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час дыхну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дыхраі́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дыхраі́зм
Р. дыхраі́зму
Д. дыхраі́зму
В. дыхраі́зм
Т. дыхраі́змам
М. дыхраі́зме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

дыхраі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дыхраі́чны дыхраі́чная дыхраі́чнае дыхраі́чныя
Р. дыхраі́чнага дыхраі́чнай
дыхраі́чнае
дыхраі́чнага дыхраі́чных
Д. дыхраі́чнаму дыхраі́чнай дыхраі́чнаму дыхраі́чным
В. дыхраі́чны (неадуш.)
дыхраі́чнага (адуш.)
дыхраі́чную дыхраі́чнае дыхраі́чныя (неадуш.)
дыхраі́чных (адуш.)
Т. дыхраі́чным дыхраі́чнай
дыхраі́чнаю
дыхраі́чным дыхраі́чнымі
М. дыхраі́чным дыхраі́чнай дыхраі́чным дыхраі́чных

Крыніцы: piskunou2012.

дыхрама́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дыхрама́т дыхрама́ты
Р. дыхрама́ту дыхрама́таў
Д. дыхрама́ту дыхрама́там
В. дыхрама́т дыхрама́ты
Т. дыхрама́там дыхрама́тамі
М. дыхрама́це дыхрама́тах

Крыніцы: piskunou2012.

дыхраматы́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дыхраматы́чны дыхраматы́чная дыхраматы́чнае дыхраматы́чныя
Р. дыхраматы́чнага дыхраматы́чнай
дыхраматы́чнае
дыхраматы́чнага дыхраматы́чных
Д. дыхраматы́чнаму дыхраматы́чнай дыхраматы́чнаму дыхраматы́чным
В. дыхраматы́чны (неадуш.)
дыхраматы́чнага (адуш.)
дыхраматы́чную дыхраматы́чнае дыхраматы́чныя (неадуш.)
дыхраматы́чных (адуш.)
Т. дыхраматы́чным дыхраматы́чнай
дыхраматы́чнаю
дыхраматы́чным дыхраматы́чнымі
М. дыхраматы́чным дыхраматы́чнай дыхраматы́чным дыхраматы́чных

Крыніцы: piskunou2012.

ды́хт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Р. ды́хту

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.