Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
абвгджйклмнопрстуўхцчшэя

ду́мпкар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ду́мпкар ду́мпкары
Р. ду́мпкара ду́мпкараў
Д. ду́мпкару ду́мпкарам
В. ду́мпкар ду́мпкары
Т. ду́мпкарам ду́мпкарамі
М. ду́мпкары ду́мпкарах

Іншыя варыянты: думпка́р.

Крыніцы: tsbm1984.

ду́мскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ду́мскі ду́мская ду́мскае ду́мскія
Р. ду́мскага ду́мскай
ду́мскае		 ду́мскага ду́мскіх
Д. ду́мскаму ду́мскай ду́мскаму ду́мскім
В. ду́мскі (неадуш.)
ду́мскага (адуш.)		 ду́мскую ду́мскае ду́мскія (неадуш.)
ду́мскіх (адуш.)
Т. ду́мскім ду́мскай
ду́мскаю		 ду́мскім ду́мскімі
М. ду́мскім ду́мскай ду́мскім ду́мскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дум-ду́м

‘від кулі’

прыметнік, нескланяльны

Крыніцы: krapivabr2012, tsbm1984.