Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцчшэя

дазараджа́ць

‘заканчваць зараджаць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дазараджа́ю дазараджа́ем
2-я ас. дазараджа́еш дазараджа́еце
3-я ас. дазараджа́е дазараджа́юць
Прошлы час
м. дазараджа́ў дазараджа́лі
ж. дазараджа́ла
н. дазараджа́ла
Загадны лад
2-я ас. дазараджа́й дазараджа́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дазараджа́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

дазара́дка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дазара́дка
Р. дазара́дкі
Д. дазара́дцы
В. дазара́дку
Т. дазара́дкай
дазара́дкаю
М. дазара́дцы

Крыніцы: piskunou2012.

дазарэ́зу

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
дазарэ́зу - -

Крыніцы: prym2009.

даза́тар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. даза́тар даза́тары
Р. даза́тара даза́тараў
Д. даза́тару даза́тарам
В. даза́тар даза́тары
Т. даза́тарам даза́тарамі
М. даза́тары даза́тарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

даза́тарны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. даза́тарны даза́тарная даза́тарнае даза́тарныя
Р. даза́тарнага даза́тарнай
даза́тарнае		 даза́тарнага даза́тарных
Д. даза́тарнаму даза́тарнай даза́тарнаму даза́тарным
В. даза́тарны (неадуш.)
даза́тарнага (адуш.)		 даза́тарную даза́тарнае даза́тарныя (неадуш.)
даза́тарных (адуш.)
Т. даза́тарным даза́тарнай
даза́тарнаю		 даза́тарным даза́тарнымі
М. даза́тарным даза́тарнай даза́тарным даза́тарных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

дазая́вачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дазая́вачны дазая́вачная дазая́вачнае дазая́вачныя
Р. дазая́вачнага дазая́вачнай
дазая́вачнае		 дазая́вачнага дазая́вачных
Д. дазая́вачнаму дазая́вачнай дазая́вачнаму дазая́вачным
В. дазая́вачны (неадуш.)
дазая́вачнага (адуш.)		 дазая́вачную дазая́вачнае дазая́вачныя (неадуш.)
дазая́вачных (адуш.)
Т. дазая́вачным дазая́вачнай
дазая́вачнаю		 дазая́вачным дазая́вачнымі
М. дазая́вачным дазая́вачнай дазая́вачным дазая́вачных

Крыніцы: piskunou2012.

дазаяві́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дазаяўлю́ся дазая́вімся
2-я ас. дазая́вішся дазая́віцеся
3-я ас. дазая́віцца дазая́вяцца
Прошлы час
м. дазаяві́ўся дазаяві́ліся
ж. дазаяві́лася
н. дазаяві́лася
Загадны лад
2-я ас. дазаяві́ся дазаяві́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час дазаяві́ўшыся

Крыніцы: piskunou2012.

дазаяві́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дазаяўлю́ дазая́вім
2-я ас. дазая́віш дазая́віце
3-я ас. дазая́віць дазая́вяць
Прошлы час
м. дазаяві́ў дазаяві́лі
ж. дазаяві́ла
н. дазаяві́ла
Загадны лад
2-я ас. дазаяві́ дазаяві́це
Дзеепрыслоўе
прош. час дазаяві́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

дазая́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дазая́ўка дазая́ўкі
Р. дазая́ўкі дазая́вак
Д. дазая́ўцы дазая́ўкам
В. дазая́ўку дазая́ўкі
Т. дазая́ўкай
дазая́ўкаю		 дазая́ўкамі
М. дазая́ўцы дазая́ўках

Крыніцы: piskunou2012.

дазая́ўлены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дазая́ўлены дазая́ўленая дазая́ўленае дазая́ўленыя
Р. дазая́ўленага дазая́ўленай
дазая́ўленае		 дазая́ўленага дазая́ўленых
Д. дазая́ўленаму дазая́ўленай дазая́ўленаму дазая́ўленым
В. дазая́ўлены (неадуш.)
дазая́ўленага (адуш.)		 дазая́ўленую дазая́ўленае дазая́ўленыя (неадуш.)
дазая́ўленых (адуш.)
Т. дазая́ўленым дазая́ўленай
дазая́ўленаю		 дазая́ўленым дазая́ўленымі
М. дазая́ўленым дазая́ўленай дазая́ўленым дазая́ўленых

Крыніцы: piskunou2012.