Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
акмноухыэ

ачмурэ́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ачмурэ́ю ачмурэ́ем
2-я ас. ачмурэ́еш ачмурэ́еце
3-я ас. ачмурэ́е ачмурэ́юць
Прошлы час
м. ачмурэ́ў ачмурэ́лі
ж. ачмурэ́ла
н. ачмурэ́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час ачмурэ́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ачмуце́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ачмуце́лы ачмуце́лая ачмуце́лае ачмуце́лыя
Р. ачмуце́лага ачмуце́лай
ачмуце́лае		 ачмуце́лага ачмуце́лых
Д. ачмуце́ламу ачмуце́лай ачмуце́ламу ачмуце́лым
В. ачмуце́лы (неадуш.)
ачмуце́лага (адуш.)		 ачмуце́лую ачмуце́лае ачмуце́лыя (неадуш.)
ачмуце́лых (адуш.)
Т. ачмуце́лым ачмуце́лай
ачмуце́лаю		 ачмуце́лым ачмуце́лымі
М. ачмуце́лым ачмуце́лай ачмуце́лым ачмуце́лых

Крыніцы: piskunou2012.

ачмуце́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ачмуце́нне
Р. ачмуце́ння
Д. ачмуце́нню
В. ачмуце́нне
Т. ачмуце́ннем
М. ачмуце́нні

Крыніцы: piskunou2012.

ачмуце́ць

‘страціць розум, свядомасць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ачмуце́ю ачмуце́ем
2-я ас. ачмуце́еш ачмуце́еце
3-я ас. ачмуце́е ачмуце́юць
Прошлы час
м. ачмуце́ў ачмуце́лі
ж. ачмуце́ла
н. ачмуце́ла
Загадны лад
2-я ас. ачмуце́й ачмуце́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час ачмуце́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

ачмуці́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ачмучу́ ачму́цім
2-я ас. ачму́ціш ачму́ціце
3-я ас. ачму́ціць ачму́цяць
Прошлы час
м. ачмуці́ў ачмуці́лі
ж. ачмуці́ла
н. ачмуці́ла
Загадны лад
2-я ас. ачмуці́ ачмуці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час ачмуці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ачму́чаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ачму́чаны ачму́чаная ачму́чанае ачму́чаныя
Р. ачму́чанага ачму́чанай
ачму́чанае		 ачму́чанага ачму́чаных
Д. ачму́чанаму ачму́чанай ачму́чанаму ачму́чаным
В. ачму́чаны (неадуш.)
ачму́чанага (адуш.)		 ачму́чаную ачму́чанае ачму́чаныя (неадуш.)
ачму́чаных (адуш.)
Т. ачму́чаным ачму́чанай
ачму́чанаю		 ачму́чаным ачму́чанымі
М. ачму́чаным ачму́чанай ачму́чаным ачму́чаных

Крыніцы: piskunou2012.

ачму́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ачму́чаны ачму́чаная ачму́чанае ачму́чаныя
Р. ачму́чанага ачму́чанай
ачму́чанае		 ачму́чанага ачму́чаных
Д. ачму́чанаму ачму́чанай ачму́чанаму ачму́чаным
В. ачму́чаны (неадуш.)
ачму́чанага (адуш.)		 ачму́чаную ачму́чанае ачму́чаныя (неадуш.)
ачму́чаных (адуш.)
Т. ачму́чаным ачму́чанай
ачму́чанаю		 ачму́чаным ачму́чанымі
М. ачму́чаным ачму́чанай ачму́чаным ачму́чаных

Крыніцы: piskunou2012.

ачму́чваць

‘дурманіць, тлуміць, дурыць, збіваць з толку каго-небудзь, што-небудзь (галаву і г. д.)’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ачму́чваю ачму́чваем
2-я ас. ачму́чваеш ачму́чваеце
3-я ас. ачму́чвае ачму́чваюць
Прошлы час
м. ачму́чваў ачму́чвалі
ж. ачму́чвала
н. ачму́чвала
Загадны лад
2-я ас. ачму́чвай ачму́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ачму́чваючы

Крыніцы: piskunou2012.

ачмучэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ачмучэ́нне
Р. ачмучэ́ння
Д. ачмучэ́нню
В. ачмучэ́нне
Т. ачмучэ́ннем
М. ачмучэ́нні

Крыніцы: piskunou2012.