ачува́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ачува́юся |
ачува́емся |
2-я ас. |
ачува́ешся |
ачува́ецеся |
3-я ас. |
ачува́ецца |
ачува́юцца |
Прошлы час |
м. |
ачува́ўся |
ачува́ліся |
ж. |
ачува́лася |
н. |
ачува́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
ачува́йся |
ачува́йцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
ачува́ючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ачужэ́ласць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
ачужэ́ласць |
Р. |
ачужэ́ласці |
Д. |
ачужэ́ласці |
В. |
ачужэ́ласць |
Т. |
ачужэ́ласцю |
М. |
ачужэ́ласці |
Крыніцы:
piskunou2012.
ачужэ́лы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ачужэ́лы |
ачужэ́лая |
ачужэ́лае |
ачужэ́лыя |
Р. |
ачужэ́лага |
ачужэ́лай ачужэ́лае |
ачужэ́лага |
ачужэ́лых |
Д. |
ачужэ́ламу |
ачужэ́лай |
ачужэ́ламу |
ачужэ́лым |
В. |
ачужэ́лы (неадуш.) ачужэ́лага (адуш.) |
ачужэ́лую |
ачужэ́лае |
ачужэ́лыя (неадуш.) ачужэ́лых (адуш.) |
Т. |
ачужэ́лым |
ачужэ́лай ачужэ́лаю |
ачужэ́лым |
ачужэ́лымі |
М. |
ачужэ́лым |
ачужэ́лай |
ачужэ́лым |
ачужэ́лых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ачужэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
ачужэ́нне |
Р. |
ачужэ́ння |
Д. |
ачужэ́нню |
В. |
ачужэ́нне |
Т. |
ачужэ́ннем |
М. |
ачужэ́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
ачужэ́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ачужэ́ю |
ачужэ́ем |
2-я ас. |
ачужэ́еш |
ачужэ́еце |
3-я ас. |
ачужэ́е |
ачужэ́юць |
Прошлы час |
м. |
ачужэ́ў |
ачужэ́лі |
ж. |
ачужэ́ла |
н. |
ачужэ́ла |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
ачужэ́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Ачуке́вічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Ачуке́вічы |
Р. |
Ачуке́віч Ачуке́вічаў |
Д. |
Ачуке́вічам |
В. |
Ачуке́вічы |
Т. |
Ачуке́вічамі |
М. |
Ачуке́вічах |
ачу́лены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ачу́лены |
ачу́леная |
ачу́ленае |
ачу́леныя |
Р. |
ачу́ленага |
ачу́ленай ачу́ленае |
ачу́ленага |
ачу́леных |
Д. |
ачу́ленаму |
ачу́ленай |
ачу́ленаму |
ачу́леным |
В. |
ачу́лены (неадуш.) ачу́ленага (адуш.) |
ачу́леную |
ачу́ленае |
ачу́леныя (неадуш.) ачу́леных (адуш.) |
Т. |
ачу́леным |
ачу́ленай ачу́ленаю |
ачу́леным |
ачу́ленымі |
М. |
ачу́леным |
ачу́ленай |
ачу́леным |
ачу́леных |
Крыніцы:
piskunou2012.
ачу́лець
‘прыйсці да прытомнасці, акрыяць’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ачу́лею |
ачу́леем |
2-я ас. |
ачу́лееш |
ачу́лееце |
3-я ас. |
ачу́лее |
ачу́леюць |
Прошлы час |
м. |
ачу́леў |
ачу́лелі |
ж. |
ачу́лела |
н. |
ачу́лела |
Загадны лад |
2-я ас. |
ачу́лей |
ачу́лейце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
ачу́леўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.