Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні

укара́віць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. укара́ўлю укара́вім
2-я ас. укара́віш укара́віце
3-я ас. укара́віць укара́вяць
Прошлы час
м. укара́віў укара́вілі
ж. укара́віла
н. укара́віла
Загадны лад
2-я ас. укара́ў укара́ўце
Дзеепрыслоўе
прош. час укара́віўшы

Крыніцы: piskunou2012.

укаранава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. укаранава́нне укаранава́нні
Р. укаранава́ння укаранава́нняў
Д. укаранава́нню укаранава́нням
В. укаранава́нне укаранава́нні
Т. укаранава́ннем укаранава́ннямі
М. укаранава́нні укаранава́ннях

Крыніцы: piskunou2012.

укаранава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. укаранава́ны укаранава́ная укаранава́нае укаранава́ныя
Р. укаранава́нага укаранава́най
укаранава́нае
укаранава́нага укаранава́ных
Д. укаранава́наму укаранава́най укаранава́наму укаранава́ным
В. укаранава́ны (неадуш.)
укаранава́нага (адуш.)
укаранава́ную укаранава́нае укаранава́ныя (неадуш.)
укаранава́ных (адуш.)
Т. укаранава́ным укаранава́най
укаранава́наю
укаранава́ным укаранава́нымі
М. укаранава́ным укаранава́най укаранава́ным укаранава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

укаранава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. укаранава́ны укаранава́ная укаранава́нае укаранава́ныя
Р. укаранава́нага укаранава́най
укаранава́нае
укаранава́нага укаранава́ных
Д. укаранава́наму укаранава́най укаранава́наму укаранава́ным
В. укаранава́ны (неадуш.)
укаранава́нага (адуш.)
укаранава́ную укаранава́нае укаранава́ныя (неадуш.)
укаранава́ных (адуш.)
Т. укаранава́ным укаранава́най
укаранава́наю
укаранава́ным укаранава́нымі
М. укаранава́ным укаранава́най укаранава́ным укаранава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

укаранава́ць

‘увянчаць каго-небудзь каронай’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. укарану́ю укарану́ем
2-я ас. укарану́еш укарану́еце
3-я ас. укарану́е укарану́юць
Прошлы час
м. укаранава́ў укаранава́лі
ж. укаранава́ла
н. укаранава́ла
Загадны лад
2-я ас. укарану́й укарану́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час укаранава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

укаране́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. укаране́лы укаране́лая укаране́лае укаране́лыя
Р. укаране́лага укаране́лай
укаране́лае
укаране́лага укаране́лых
Д. укаране́ламу укаране́лай укаране́ламу укаране́лым
В. укаране́лы (неадуш.)
укаране́лага (адуш.)
укаране́лую укаране́лае укаране́лыя (неадуш.)
укаране́лых (адуш.)
Т. укаране́лым укаране́лай
укаране́лаю
укаране́лым укаране́лымі
М. укаране́лым укаране́лай укаране́лым укаране́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

укаране́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. укаране́нне
Р. укаране́ння
Д. укаране́нню
В. укаране́нне
Т. укаране́ннем
М. укаране́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

укаране́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. укаране́е укаране́юць
Прошлы час
м. укаране́ў укаране́лі
ж. укаране́ла
н. укаране́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час укаране́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

укаранё́насць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. укаранё́насць
Р. укаранё́насці
Д. укаранё́насці
В. укаранё́насць
Т. укаранё́насцю
М. укаранё́насці

Крыніцы: piskunou2012.

укаранё́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. укаранё́ны укаранё́ная укаранё́нае укаранё́ныя
Р. укаранё́нага укаранё́най
укаранё́нае
укаранё́нага укаранё́ных
Д. укаранё́наму укаранё́най укаранё́наму укаранё́ным
В. укаранё́ны (неадуш.)
укаранё́нага (адуш.)
укаранё́ную укаранё́нае укаранё́ныя (неадуш.)
укаранё́ных (адуш.)
Т. укаранё́ным укаранё́най
укаранё́наю
укаранё́ным укаранё́нымі
М. укаранё́ным укаранё́най укаранё́ным укаранё́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.