укара́віць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
укара́ўлю |
укара́вім |
| 2-я ас. |
укара́віш |
укара́віце |
| 3-я ас. |
укара́віць |
укара́вяць |
| Прошлы час |
| м. |
укара́віў |
укара́вілі |
| ж. |
укара́віла |
| н. |
укара́віла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
укара́ў |
укара́ўце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
укара́віўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
укаранава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
укаранава́нне |
укаранава́нні |
| Р. |
укаранава́ння |
укаранава́нняў |
| Д. |
укаранава́нню |
укаранава́нням |
| В. |
укаранава́нне |
укаранава́нні |
| Т. |
укаранава́ннем |
укаранава́ннямі |
| М. |
укаранава́нні |
укаранава́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
укаранава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
укаранава́ны |
укаранава́ная |
укаранава́нае |
укаранава́ныя |
| Р. |
укаранава́нага |
укаранава́най укаранава́нае |
укаранава́нага |
укаранава́ных |
| Д. |
укаранава́наму |
укаранава́най |
укаранава́наму |
укаранава́ным |
| В. |
укаранава́ны (неадуш.) укаранава́нага (адуш.) |
укаранава́ную |
укаранава́нае |
укаранава́ныя (неадуш.) укаранава́ных (адуш.) |
| Т. |
укаранава́ным |
укаранава́най укаранава́наю |
укаранава́ным |
укаранава́нымі |
| М. |
укаранава́ным |
укаранава́най |
укаранава́ным |
укаранава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
укаранава́ць
‘увянчаць каго-небудзь каронай’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
укарану́ю |
укарану́ем |
| 2-я ас. |
укарану́еш |
укарану́еце |
| 3-я ас. |
укарану́е |
укарану́юць |
| Прошлы час |
| м. |
укаранава́ў |
укаранава́лі |
| ж. |
укаранава́ла |
| н. |
укаранава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
укарану́й |
укарану́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
укаранава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
укаране́лы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
укаране́лы |
укаране́лая |
укаране́лае |
укаране́лыя |
| Р. |
укаране́лага |
укаране́лай укаране́лае |
укаране́лага |
укаране́лых |
| Д. |
укаране́ламу |
укаране́лай |
укаране́ламу |
укаране́лым |
| В. |
укаране́лы (неадуш.) укаране́лага (адуш.) |
укаране́лую |
укаране́лае |
укаране́лыя (неадуш.) укаране́лых (адуш.) |
| Т. |
укаране́лым |
укаране́лай укаране́лаю |
укаране́лым |
укаране́лымі |
| М. |
укаране́лым |
укаране́лай |
укаране́лым |
укаране́лых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
укаране́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
укаране́нне |
| Р. |
укаране́ння |
| Д. |
укаране́нню |
| В. |
укаране́нне |
| Т. |
укаране́ннем |
| М. |
укаране́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
укаране́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
укаране́е |
укаране́юць |
| Прошлы час |
| м. |
укаране́ў |
укаране́лі |
| ж. |
укаране́ла |
| н. |
укаране́ла |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
укаране́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
укаранё́насць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
укаранё́насць |
| Р. |
укаранё́насці |
| Д. |
укаранё́насці |
| В. |
укаранё́насць |
| Т. |
укаранё́насцю |
| М. |
укаранё́насці |
Крыніцы:
piskunou2012.
укаранё́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
укаранё́ны |
укаранё́ная |
укаранё́нае |
укаранё́ныя |
| Р. |
укаранё́нага |
укаранё́най укаранё́нае |
укаранё́нага |
укаранё́ных |
| Д. |
укаранё́наму |
укаранё́най |
укаранё́наму |
укаранё́ным |
| В. |
укаранё́ны (неадуш.) укаранё́нага (адуш.) |
укаранё́ную |
укаранё́нае |
укаранё́ныя (неадуш.) укаранё́ных (адуш.) |
| Т. |
укаранё́ным |
укаранё́най укаранё́наю |
укаранё́ным |
укаранё́нымі |
| М. |
укаранё́ным |
укаранё́най |
укаранё́ным |
укаранё́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.