укарані́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. укараню́ укарэ́нім
2-я ас. укарэ́ніш укарэ́ніце
3-я ас. укарэ́ніць укарэ́няць
Прошлы час
м. укарані́ў укарані́лі
ж. укарані́ла
н. укарані́ла
Загадны лад
2-я ас. укарані́ укарані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час укарані́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)