ко́лючы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ко́лючы |
ко́лючая |
ко́лючае |
ко́лючыя |
| Р. |
ко́лючага |
ко́лючай
ко́лючае |
ко́лючага |
ко́лючых |
| Д. |
ко́лючаму |
ко́лючай |
ко́лючаму |
ко́лючым |
| В. |
ко́лючы (неадуш.)
ко́лючага (адуш.) |
ко́лючую |
ко́лючае |
ко́лючыя (неадуш.)
ко́лючых (адуш.) |
| Т. |
ко́лючым |
ко́лючай
ко́лючаю |
ко́лючым |
ко́лючымі |
| М. |
ко́лючым |
ко́лючай |
ко́лючым |
ко́лючых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ко́лючы
дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ко́лючы |
ко́лючая |
ко́лючае |
ко́лючыя |
| Р. |
ко́лючага |
ко́лючай
ко́лючае |
ко́лючага |
ко́лючых |
| Д. |
ко́лючаму |
ко́лючай |
ко́лючаму |
ко́лючым |
| В. |
ко́лючы (неадуш.)
ко́лючага (адуш.) |
ко́лючую |
ко́лючае |
ко́лючыя (неадуш.)
ко́лючых (адуш.) |
| Т. |
ко́лючым |
ко́лючай
ко́лючаю |
ко́лючым |
ко́лючымі |
| М. |
ко́лючым |
ко́лючай |
ко́лючым |
ко́лючых |
Кароткая форма: ко́люча.
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ко́люшка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ко́люшка |
ко́люшкі |
| Р. |
ко́люшкі |
ко́люшак |
| Д. |
ко́люшцы |
ко́люшкам |
| В. |
ко́люшку |
ко́люшак |
| Т. |
ко́люшкай
ко́люшкаю |
ко́люшкамі |
| М. |
ко́люшцы |
ко́люшках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Ко́ляды
‘свята’
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Ко́ляды |
| Р. |
Ко́ляд |
| Д. |
Ко́лядам |
| В. |
Ко́ляды |
| Т. |
Ко́лядамі |
| М. |
Ко́лядах |
Іншыя варыянты:
Каля́ды.
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ко́м
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ко́м |
камы́ |
| Р. |
ко́ма |
камо́ў |
| Д. |
ко́му |
кама́м |
| В. |
ко́м |
камы́ |
| Т. |
ко́мам |
кама́мі |
| М. |
ко́ме |
кама́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ко́ма
‘інтэрвал паміж двума гукамі’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ко́ма |
ко́мы |
| Р. |
ко́мы |
ко́м |
| Д. |
ко́ме |
ко́мам |
| В. |
ко́му |
ко́мы |
| Т. |
ко́май
ко́маю |
ко́мамі |
| М. |
ко́ме |
ко́мах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.
ко́ма
‘цяжкі хваравіты стан’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ко́ма |
| Р. |
ко́мы |
| Д. |
ко́ме |
| В. |
ко́му |
| Т. |
ко́май
ко́маю |
| М. |
ко́ме |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.
ко́манер
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ко́манер |
ко́манеры |
| Р. |
ко́манера |
ко́манераў |
| Д. |
ко́манеру |
ко́манерам |
| В. |
ко́манера |
ко́манераў |
| Т. |
ко́манерам |
ко́манерамі |
| М. |
ко́манеру |
ко́манерах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Ко́матава
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Ко́матава |
| Р. |
Ко́матава |
| Д. |
Ко́матаву |
| В. |
Ко́матава |
| Т. |
Ко́матавам |
| М. |
Ко́матаве |