апанятава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
апаняту́ю |
апаняту́ем |
2-я ас. |
апаняту́еш |
апаняту́еце |
3-я ас. |
апаняту́е |
апаняту́юць |
Прошлы час |
м. |
апанятава́ў |
апанятава́лі |
ж. |
апанятава́ла |
н. |
апанятава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
апаняту́й |
апаняту́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
апанятава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
апанято́ўваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
апанято́ўваю |
апанято́ўваем |
2-я ас. |
апанято́ўваеш |
апанято́ўваеце |
3-я ас. |
апанято́ўвае |
апанято́ўваюць |
Прошлы час |
м. |
апанято́ўваў |
апанято́ўвалі |
ж. |
апанято́ўвала |
н. |
апанято́ўвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
апанято́ўвай |
апанято́ўвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
апанято́ўваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
апапана́кс
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
апапана́кс |
Р. |
апапана́ксу |
Д. |
апапана́ксу |
В. |
апапана́кс |
Т. |
апапана́ксам |
М. |
апапана́ксе |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
апаплексі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
апаплексі́чны |
апаплексі́чная |
апаплексі́чнае |
апаплексі́чныя |
Р. |
апаплексі́чнага |
апаплексі́чнай апаплексі́чнае |
апаплексі́чнага |
апаплексі́чных |
Д. |
апаплексі́чнаму |
апаплексі́чнай |
апаплексі́чнаму |
апаплексі́чным |
В. |
апаплексі́чны (неадуш.) апаплексі́чнага (адуш.) |
апаплексі́чную |
апаплексі́чнае |
апаплексі́чныя (неадуш.) апаплексі́чных (адуш.) |
Т. |
апаплексі́чным |
апаплексі́чнай апаплексі́чнаю |
апаплексі́чным |
апаплексі́чнымі |
М. |
апаплексі́чным |
апаплексі́чнай |
апаплексі́чным |
апаплексі́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апапле́ксія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
апапле́ксія |
Р. |
апапле́ксіі |
Д. |
апапле́ксіі |
В. |
апапле́ксію |
Т. |
апапле́ксіяй апапле́ксіяю |
М. |
апапле́ксіі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апапле́ктык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
апапле́ктык |
апапле́ктыкі |
Р. |
апапле́ктыка |
апапле́ктыкаў |
Д. |
апапле́ктыку |
апапле́ктыкам |
В. |
апапле́ктыка |
апапле́ктыкаў |
Т. |
апапле́ктыкам |
апапле́ктыкамі |
М. |
апапле́ктыку |
апапле́ктыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
апара́дчаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
апара́дчаны |
апара́дчаная |
апара́дчанае |
апара́дчаныя |
Р. |
апара́дчанага |
апара́дчанай апара́дчанае |
апара́дчанага |
апара́дчаных |
Д. |
апара́дчанаму |
апара́дчанай |
апара́дчанаму |
апара́дчаным |
В. |
апара́дчаны (неадуш.) апара́дчанага (адуш.) |
апара́дчаную |
апара́дчанае |
апара́дчаныя (неадуш.) апара́дчаных (адуш.) |
Т. |
апара́дчаным |
апара́дчанай апара́дчанаю |
апара́дчаным |
апара́дчанымі |
М. |
апара́дчаным |
апара́дчанай |
апара́дчаным |
апара́дчаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
апаражне́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
апаражне́нне |
Р. |
апаражне́ння |
Д. |
апаражне́нню |
В. |
апаражне́нне |
Т. |
апаражне́ннем |
М. |
апаражне́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
апаражні́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
апаражню́ся |
апаро́жнімся |
2-я ас. |
апаро́жнішся |
апаро́жніцеся |
3-я ас. |
апаро́жніцца |
апаро́жняцца |
Прошлы час |
м. |
апаражні́ўся |
апаражні́ліся |
ж. |
апаражні́лася |
н. |
апаражні́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
апаражні́ся |
апаражні́цеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
апаражні́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.