Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

апо́вед

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. апо́вед апо́веды
Р. апо́веда апо́ведаў
Д. апо́веду апо́ведам
В. апо́вед апо́веды
Т. апо́ведам апо́ведамі
М. апо́ведзе апо́ведах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

апо́весць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. апо́весць апо́весці
Р. апо́весці апо́весцей
апо́весцяў
Д. апо́весці апо́весцям
В. апо́весць апо́весці
Т. апо́весцю апо́весцямі
М. апо́весці апо́весцях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

апо́даль

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
апо́даль - -

Крыніцы: piskunou2012.

апо́дка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. апо́дка апо́дкі
Р. апо́дкі апо́дак
Д. апо́дцы апо́дкам
В. апо́дку апо́дкі
Т. апо́дкай
апо́дкаю
апо́дкамі
М. апо́дцы апо́дках

Крыніцы: piskunou2012.

апо́ены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апо́ены апо́еная апо́енае апо́еныя
Р. апо́енага апо́енай
апо́енае
апо́енага апо́еных
Д. апо́енаму апо́енай апо́енаму апо́еным
В. апо́ены (неадуш.)
апо́енага (адуш.)
апо́еную апо́енае апо́еныя (неадуш.)
апо́еных (адуш.)
Т. апо́еным апо́енай
апо́енаю
апо́еным апо́енымі
М. апо́еным апо́енай апо́еным апо́еных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

апо́ены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апо́ены апо́еная апо́енае апо́еныя
Р. апо́енага апо́енай
апо́енае
апо́енага апо́еных
Д. апо́енаму апо́енай апо́енаму апо́еным
В. апо́ены (неадуш.)
апо́енага (адуш.)
апо́еную апо́енае апо́еныя (неадуш.)
апо́еных (адуш.)
Т. апо́еным апо́енай
апо́енаю
апо́еным апо́енымі
М. апо́еным апо́енай апо́еным апо́еных

Кароткая форма: апо́ена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

апо́задзь

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
апо́задзь - -

Крыніцы: piskunou2012.

апо́знены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апо́знены апо́зненая апо́зненае апо́зненыя
Р. апо́зненага апо́зненай
апо́зненае
апо́зненага апо́зненых
Д. апо́зненаму апо́зненай апо́зненаму апо́зненым
В. апо́знены (неадуш.)
апо́зненага (адуш.)
апо́зненую апо́зненае апо́зненыя (неадуш.)
апо́зненых (адуш.)
Т. апо́зненым апо́зненай
апо́зненаю
апо́зненым апо́зненымі
М. апо́зненым апо́зненай апо́зненым апо́зненых

Крыніцы: piskunou2012.

апо́знены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апо́знены апо́зненая апо́зненае апо́зненыя
Р. апо́зненага апо́зненай
апо́зненае
апо́зненага апо́зненых
Д. апо́зненаму апо́зненай апо́зненаму апо́зненым
В. апо́знены (неадуш.)
апо́зненага (адуш.)
апо́зненую апо́зненае апо́зненыя (неадуш.)
апо́зненых (адуш.)
Т. апо́зненым апо́зненай
апо́зненаю
апо́зненым апо́зненымі
М. апо́зненым апо́зненай апо́зненым апо́зненых

Крыніцы: piskunou2012.

апо́знівацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. апо́зніваюся апо́зніваемся
2-я ас. апо́зніваешся апо́зніваецеся
3-я ас. апо́зніваецца апо́зніваюцца
Прошлы час
м. апо́зніваўся апо́зніваліся
ж. апо́знівалася
н. апо́знівалася
Загадны лад
2-я ас. апо́знівайся апо́знівайцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час апо́зніваючыся

Крыніцы: piskunou2012.