даста́віць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
даста́ўлю |
даста́вім |
2-я ас. |
даста́віш |
даста́віце |
3-я ас. |
даста́віць |
даста́вяць |
Прошлы час |
м. |
даста́віў |
даста́вілі |
ж. |
даста́віла |
н. |
даста́віла |
Загадны лад |
2-я ас. |
даста́ў |
даста́ўце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
даста́віўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дастае́ўшчына
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
дастае́ўшчына |
Р. |
дастае́ўшчыны |
Д. |
дастае́ўшчыне |
В. |
дастае́ўшчыну |
Т. |
дастае́ўшчынай дастае́ўшчынаю |
М. |
дастае́ўшчыне |
Крыніцы:
piskunou2012.
дастарха́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
дастарха́н |
дастарха́ны |
Р. |
дастарха́на |
дастарха́наў |
Д. |
дастарха́ну |
дастарха́нам |
В. |
дастарха́н |
дастарха́ны |
Т. |
дастарха́нам |
дастарха́намі |
М. |
дастарха́не |
дастарха́нах |
Крыніцы:
piskunou2012.
дастарча́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
дастарча́ны |
дастарча́ная |
дастарча́нае |
дастарча́ныя |
Р. |
дастарча́нага |
дастарча́най дастарча́нае |
дастарча́нага |
дастарча́ных |
Д. |
дастарча́наму |
дастарча́най |
дастарча́наму |
дастарча́ным |
В. |
дастарча́ны (неадуш.) дастарча́нага (адуш.) |
дастарча́ную |
дастарча́нае |
дастарча́ныя (неадуш.) дастарча́ных (адуш.) |
Т. |
дастарча́ным |
дастарча́най дастарча́наю |
дастарча́ным |
дастарча́нымі |
М. |
дастарча́ным |
дастарча́най |
дастарча́ным |
дастарча́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
дастарча́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
дастарча́ю |
дастарча́ем |
2-я ас. |
дастарча́еш |
дастарча́еце |
3-я ас. |
дастарча́е |
дастарча́юць |
Прошлы час |
м. |
дастарча́ў |
дастарча́лі |
ж. |
дастарча́ла |
н. |
дастарча́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
дастарча́й |
дастарча́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
дастарча́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
даста́рчыць
‘здабыць што-небудзь з цяжкасцю, вялікім стараннем’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
даста́рчу |
даста́рчым |
2-я ас. |
даста́рчыш |
даста́рчыце |
3-я ас. |
даста́рчыць |
даста́рчаць |
Прошлы час |
м. |
даста́рчыў |
даста́рчылі |
ж. |
даста́рчыла |
н. |
даста́рчыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
даста́рчы |
даста́рчыце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
даста́рчыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
дастаршынява́ць
‘скончыць старшынстваваць’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
дастаршыню́ю |
дастаршыню́ем |
2-я ас. |
дастаршыню́еш |
дастаршыню́еце |
3-я ас. |
дастаршыню́е |
дастаршыню́юць |
Прошлы час |
м. |
дастаршынява́ў |
дастаршынява́лі |
ж. |
дастаршынява́ла |
н. |
дастаршынява́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
дастаршыню́й |
дастаршыню́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
дастаршынява́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.