даста́рчыць

‘здабыць што-небудзь з цяжкасцю, вялікім стараннем’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. даста́рчу даста́рчым
2-я ас. даста́рчыш даста́рчыце
3-я ас. даста́рчыць даста́рчаць
Прошлы час
м. даста́рчыў даста́рчылі
ж. даста́рчыла
н. даста́рчыла
Загадны лад
2-я ас. даста́рчы даста́рчыце
Дзеепрыслоўе
прош. час даста́рчыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)