Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнортуыэюя’
джзйклнпрстхцчш

вянча́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вянча́ю вянча́ем
2-я ас. вянча́еш вянча́еце
3-я ас. вянча́е вянча́юць
Прошлы час
м. вянча́ў вянча́лі
ж. вянча́ла
н. вянча́ла
Загадны лад
2-я ас. вянча́й вянча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вянча́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Вяню́ціна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Вяню́ціна
Р. Вяню́ціна
Д. Вяню́ціну
В. Вяню́ціна
Т. Вяню́цінам
М. Вяню́ціне

Вяпра́ты

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Вяпра́ты
Р. Вяпра́т
Вяпра́таў
Д. Вяпра́там
В. Вяпра́ты
Т. Вяпра́тамі
М. Вяпра́тах

вяпро́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вяпро́вы вяпро́вая вяпро́вае вяпро́выя
Р. вяпро́вага вяпро́вай
вяпро́вае		 вяпро́вага вяпро́вых
Д. вяпро́ваму вяпро́вай вяпро́ваму вяпро́вым
В. вяпро́вы (неадуш.)
вяпро́вага (адуш.)		 вяпро́вую вяпро́вае вяпро́выя (неадуш.)
вяпро́вых (адуш.)
Т. вяпро́вым вяпро́вай
вяпро́ваю		 вяпро́вым вяпро́вымі
М. вяпро́вым вяпро́вай вяпро́вым вяпро́вых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вяпру́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вяпру́к вепрукі́
Р. вепрука́ вепруко́ў
Д. вепруку́ вепрука́м
В. вепрука́ вепруко́ў
Т. вепруко́м вепрука́мі
М. вепруку́ вепрука́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вярба́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вярба́ ве́рбы
вярбы́
Р. вярбы́ ве́рбаў
Д. вярбе́ ве́рбам
В. вярбу́ ве́рбы
вярбы́
Т. вярбо́й
вярбо́ю		 ве́рбамі
М. вярбе́ ве́рбах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Вярба́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Вярба́
Р. Вярбы́
Д. Вярбе́
В. Вярбу́
Т. Вярбо́й
Вярбо́ю
М. Вярбе́

Вярбі́лава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Вярбі́лава
Р. Вярбі́лава
Д. Вярбі́лаву
В. Вярбі́лава
Т. Вярбі́лавам
М. Вярбі́лаве

Вярбі́лкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Вярбі́лкі
Р. Вярбі́лак
Вярбі́лкаў
Д. Вярбі́лкам
В. Вярбі́лкі
Т. Вярбі́лкамі
М. Вярбі́лках

вярбі́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вярбі́на вярбі́ны
Р. вярбі́ны вярбі́н
Д. вярбі́не вярбі́нам
В. вярбі́ну вярбі́ны
Т. вярбі́най
вярбі́наю		 вярбі́намі
М. вярбі́не вярбі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.