вяпру́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вяпру́к вепрукі́
Р. вепрука́ вепруко́ў
Д. вепруку́ вепрука́м
В. вепрука́ вепруко́ў
Т. вепруко́м вепрука́мі
М. вепруку́ вепрука́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)