Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя
авеёіклмнопстухцчшыюя

усу́нуцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. усу́нуся усу́немся
2-я ас. усу́нешся усу́нецеся
3-я ас. усу́нецца усу́нуцца
Прошлы час
м. усу́нуўся усу́нуліся
ж. усу́нулася
н. усу́нулася
Загадны лад
2-я ас. усу́нься усу́ньцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час усу́нуўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

усу́нуць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. усу́ну усу́нем
2-я ас. усу́неш усу́неце
3-я ас. усу́не усу́нуць
Прошлы час
м. усу́нуў усу́нулі
ж. усу́нула
н. усу́нула
Загадны лад
2-я ас. усу́нь усу́ньце
Дзеепрыслоўе
прош. час усу́нуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

усу́перак

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
усу́перак - -

Крыніцы: piskunou2012.

усуплё́т

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
усуплё́т - -

Крыніцы: piskunou2012.

усупо́ніць

‘навязаць, уперці што-небудзь каму-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. усупо́ню усупо́нім
2-я ас. усупо́ніш усупо́ніце
3-я ас. усупо́ніць усупо́няць
Прошлы час
м. усупо́ніў усупо́нілі
ж. усупо́ніла
н. усупо́ніла
Загадны лад
2-я ас. усупо́нь усупо́ньце
Дзеепрыслоўе
прош. час усупо́ніўшы

Крыніцы: piskunou2012.

усупраці́віцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. усупраці́ўлюся усупраці́вімся
2-я ас. усупраці́вішся усупраці́віцеся
3-я ас. усупраці́віцца усупраці́вяцца
Прошлы час
м. усупраці́віўся усупраці́віліся
ж. усупраці́вілася
н. усупраці́вілася
Загадны лад
2-я ас. усупраці́ўся усупраці́ўцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час усупраці́віўшыся

Крыніцы: piskunou2012.

усур’ё́з

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
усур’ё́з - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Усуры́йск

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Усуры́йск
Р. Усуры́йска
Д. Усуры́йску
В. Усуры́йск
Т. Усуры́йскам
М. Усуры́йску

усуры́йскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. усуры́йскі усуры́йская усуры́йскае усуры́йскія
Р. усуры́йскага усуры́йскай
усуры́йскае		 усуры́йскага усуры́йскіх
Д. усуры́йскаму усуры́йскай усуры́йскаму усуры́йскім
В. усуры́йскі (неадуш.)
усуры́йскага (адуш.)		 усуры́йскую усуры́йскае усуры́йскія (неадуш.)
усуры́йскіх (адуш.)
Т. усуры́йскім усуры́йскай
усуры́йскаю		 усуры́йскім усуры́йскімі
М. усуры́йскім усуры́йскай усуры́йскім усуры́йскіх

Крыніцы: piskunou2012, prym2009.

усуты́к

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
усуты́к - -

Крыніцы: piskunou2012.