усупо́ніць
‘навязаць, уперці што-небудзь каму-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| усупо́ню | усупо́нім | |
| усупо́ніш | усупо́ніце | |
| усупо́ніць | усупо́няць | |
| Прошлы час | ||
| усупо́ніў | усупо́нілі | |
| усупо́ніла | ||
| усупо́ніла | ||
| Загадны лад | ||
| усупо́нь | усупо́ньце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| усупо́ніўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)