коканамата́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| коканамата́нне | |
| коканамата́ння | |
| коканамата́нню | |
| коканамата́нне | |
| коканамата́ннем | |
| коканамата́нні |
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Скарачэннікоканапра́д
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| коканапра́д | коканапра́ды | |
| коканапра́да | коканапра́даў | |
| коканапра́ду | коканапра́дам | |
| коканапра́да | коканапра́даў | |
| коканапра́дам | коканапра́дамі | |
| коканапра́дзе | коканапра́дах |
Крыніцы:
коканасушы́лка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| коканасушы́лка | коканасушы́лкі | |
| коканасушы́лкі | коканасушы́лак | |
| коканасушы́лцы | коканасушы́лкам | |
| коканасушы́лку | коканасушы́лкі | |
| коканасушы́лкай коканасушы́лкаю |
коканасушы́лкамі | |
| коканасушы́лцы | коканасушы́лках |
Крыніцы:
ко́каннік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ко́каннік | ко́каннікі | |
| ко́канніка | ко́каннікаў | |
| ко́канніку | ко́каннікам | |
| ко́каннік | ко́каннікі | |
| ко́каннікам | ко́каннікамі | |
| ко́канніку | ко́канніках |
Крыніцы:
ко́канны
прыметнік, адносны
| ко́канны | ко́канная | ко́каннае | ко́канныя | |
| ко́каннага | ко́каннай ко́каннае |
ко́каннага | ко́канных | |
| ко́каннаму | ко́каннай | ко́каннаму | ко́канным | |
| ко́канны ( ко́каннага ( |
ко́канную | ко́каннае | ко́канныя ( ко́канных ( |
|
| ко́канным | ко́каннай ко́каннаю |
ко́канным | ко́каннымі | |
| ко́канным | ко́каннай | ко́канным | ко́канных | |
Крыніцы:
ко́кат
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ко́кат | какаты́ | |
| ко́ката | какато́ў | |
| ко́кату | каката́м | |
| ко́кат | какаты́ | |
| ко́катам | каката́мі | |
| ко́каце | каката́х |
Крыніцы:
Ко́катава
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| Ко́катава | |
| Ко́катава | |
| Ко́катаву | |
| Ко́катава | |
| Ко́катавам | |
| Ко́катаве |
Ко́каўшчына
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| Ко́каўшчына | |
| Ко́каўшчыны | |
| Ко́каўшчыне | |
| Ко́каўшчыну | |
| Ко́каўшчынай Ко́каўшчынаю |
|
| Ко́каўшчыне |
ко́кацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| ко́каюся | ко́каемся | |
| ко́каешся | ко́каецеся | |
| ко́каецца | ко́каюцца | |
| Прошлы час | ||
| ко́каўся | ко́каліся | |
| ко́калася | ||
| ко́калася | ||
| Загадны лад | ||
| ко́кайся | ко́кайцеся | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| ко́каючыся | ||
Крыніцы:
ко́каць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| ко́каю | ко́каем | |
| ко́каеш | ко́каеце | |
| ко́кае | ко́каюць | |
| Прошлы час | ||
| ко́каў | ко́калі | |
| ко́кала | ||
| ко́кала | ||
| Загадны лад | ||
| ко́кай | ко́кайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| ко́каючы | ||
Крыніцы: