Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
абвгдзійклмнпрстўфхцшэ-

дэдукты́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дэдукты́ўны дэдукты́ўная дэдукты́ўнае дэдукты́ўныя
Р. дэдукты́ўнага дэдукты́ўнай
дэдукты́ўнае		 дэдукты́ўнага дэдукты́ўных
Д. дэдукты́ўнаму дэдукты́ўнай дэдукты́ўнаму дэдукты́ўным
В. дэдукты́ўны (неадуш.)
дэдукты́ўнага (адуш.)		 дэдукты́ўную дэдукты́ўнае дэдукты́ўныя (неадуш.)
дэдукты́ўных (адуш.)
Т. дэдукты́ўным дэдукты́ўнай
дэдукты́ўнаю		 дэдукты́ўным дэдукты́ўнымі
М. дэдукты́ўным дэдукты́ўнай дэдукты́ўным дэдукты́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дэдукцы́йна

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
дэдукцы́йна - -

Крыніцы: piskunou2012.

дэдукцы́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дэдукцы́йны дэдукцы́йная дэдукцы́йнае дэдукцы́йныя
Р. дэдукцы́йнага дэдукцы́йнай
дэдукцы́йнае		 дэдукцы́йнага дэдукцы́йных
Д. дэдукцы́йнаму дэдукцы́йнай дэдукцы́йнаму дэдукцы́йным
В. дэдукцы́йны (неадуш.)
дэдукцы́йнага (адуш.)		 дэдукцы́йную дэдукцы́йнае дэдукцы́йныя (неадуш.)
дэдукцы́йных (адуш.)
Т. дэдукцы́йным дэдукцы́йнай
дэдукцы́йнаю		 дэдукцы́йным дэдукцы́йнымі
М. дэдукцы́йным дэдукцы́йнай дэдукцы́йным дэдукцы́йных

Крыніцы: piskunou2012.

дэду́кцыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дэду́кцыя
Р. дэду́кцыі
Д. дэду́кцыі
В. дэду́кцыю
Т. дэду́кцыяй
дэду́кцыяю
М. дэду́кцыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дэдуцы́равацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. дэдуцы́руецца дэдуцы́руюцца
Прошлы час
м. дэдуцы́раваўся дэдуцы́раваліся
ж. дэдуцы́равалася
н. дэдуцы́равалася

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

дэдуцы́раваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дэдуцы́рую дэдуцы́руем
2-я ас. дэдуцы́руеш дэдуцы́руеце
3-я ас. дэдуцы́руе дэдуцы́рыюць
Прошлы час
м. дэдуцы́раваў дэдуцы́равалі
ж. дэдуцы́равала
н. дэдуцы́равала
Загадны лад
2-я ас. дэдуцы́руй дэдуцы́руйце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дэдуцы́руючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

дэдуцы́раваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дэдуцы́рую дэдуцы́руем
2-я ас. дэдуцы́руеш дэдуцы́руеце
3-я ас. дэдуцы́руе дэдуцы́рыюць
Прошлы час
м. дэдуцы́раваў дэдуцы́равалі
ж. дэдуцы́равала
н. дэдуцы́равала
Загадны лад
2-я ас. дэдуцы́руй дэдуцы́руйце
Дзеепрыслоўе
прош. час дэдуцы́раваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

дэдыка́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дэдыка́цыя дэдыка́цыі
Р. дэдыка́цыі дэдыка́цый
Д. дэдыка́цыі дэдыка́цыям
В. дэдыка́цыю дэдыка́цыі
Т. дэдыка́цыяй
дэдыка́цыяю		 дэдыка́цыямі
М. дэдыка́цыі дэдыка́цыях

Крыніцы: piskunou2012.

дэдэро́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дэдэро́н
Р. дэдэро́ну
Д. дэдэро́ну
В. дэдэро́н
Т. дэдэро́нам
М. дэдэро́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

дэдэро́навы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дэдэро́навы дэдэро́навая дэдэро́навае дэдэро́навыя
Р. дэдэро́навага дэдэро́навай
дэдэро́навае		 дэдэро́навага дэдэро́навых
Д. дэдэро́наваму дэдэро́навай дэдэро́наваму дэдэро́навым
В. дэдэро́навы (неадуш.)
дэдэро́навага (адуш.)		 дэдэро́навую дэдэро́навае дэдэро́навыя (неадуш.)
дэдэро́навых (адуш.)
Т. дэдэро́навым дэдэро́навай
дэдэро́наваю		 дэдэро́навым дэдэро́навымі
М. дэдэро́навым дэдэро́навай дэдэро́навым дэдэро́навых

Крыніцы: piskunou2012.