эпі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
эпі́чны |
эпі́чная |
эпі́чнае |
эпі́чныя |
| Р. |
эпі́чнага |
эпі́чнай эпі́чнае |
эпі́чнага |
эпі́чных |
| Д. |
эпі́чнаму |
эпі́чнай |
эпі́чнаму |
эпі́чным |
| В. |
эпі́чны (неадуш.) эпі́чнага (адуш.) |
эпі́чную |
эпі́чнае |
эпі́чныя (неадуш.) эпі́чных (адуш.) |
| Т. |
эпі́чным |
эпі́чнай эпі́чнаю |
эпі́чным |
эпі́чнымі |
| М. |
эпі́чным |
эпі́чнай |
эпі́чным |
эпі́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
эпіэрытро́за
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
эпіэрытро́за |
эпіэрытро́зы |
| Р. |
эпіэрытро́зы |
эпіэрытро́з |
| Д. |
эпіэрытро́зе |
эпіэрытро́зам |
| В. |
эпіэрытро́зу |
эпіэрытро́зы |
| Т. |
эпіэрытро́зай эпіэрытро́заю |
эпіэрытро́замі |
| М. |
эпіэрытро́зе |
эпіэрытро́зах |
Крыніцы:
piskunou2012.
эпо́д
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
эпо́д |
эпо́ды |
| Р. |
эпо́да |
эпо́даў |
| Д. |
эпо́ду |
эпо́дам |
| В. |
эпо́д |
эпо́ды |
| Т. |
эпо́дам |
эпо́дамі |
| М. |
эпо́дзе |
эпо́дах |
Крыніцы:
piskunou2012.
эпо́нж
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
эпо́нж |
| Р. |
эпо́нжу |
| Д. |
эпо́нжу |
| В. |
эпо́нж |
| Т. |
эпо́нжам |
| М. |
эпо́нжы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
эпо́нжавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
эпо́нжавы |
эпо́нжавая |
эпо́нжавае |
эпо́нжавыя |
| Р. |
эпо́нжавага |
эпо́нжавай эпо́нжавае |
эпо́нжавага |
эпо́нжавых |
| Д. |
эпо́нжаваму |
эпо́нжавай |
эпо́нжаваму |
эпо́нжавым |
| В. |
эпо́нжавы (неадуш.) эпо́нжавага (адуш.) |
эпо́нжавую |
эпо́нжавае |
эпо́нжавыя (неадуш.) эпо́нжавых (адуш.) |
| Т. |
эпо́нжавым |
эпо́нжавай эпо́нжаваю |
эпо́нжавым |
эпо́нжавымі |
| М. |
эпо́нжавым |
эпо́нжавай |
эпо́нжавым |
эпо́нжавых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
эпо́ха
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
эпо́ха |
эпо́хі |
| Р. |
эпо́хі |
эпо́х |
| Д. |
эпо́се |
эпо́хам |
| В. |
эпо́ху |
эпо́хі |
| Т. |
эпо́хай эпо́хаю |
эпо́хамі |
| М. |
эпо́се |
эпо́хах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Эпро́н
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Эпро́н |
| Р. |
Эпро́на |
| Д. |
Эпро́ну |
| В. |
Эпро́н |
| Т. |
Эпро́нам |
| М. |
Эпро́не |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
эпро́навец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
эпро́навец |
эпро́наўцы |
| Р. |
эпро́наўца |
эпро́наўцаў |
| Д. |
эпро́наўцу |
эпро́наўцам |
| В. |
эпро́наўца |
эпро́наўцаў |
| Т. |
эпро́наўцам |
эпро́наўцамі |
| М. |
эпро́наўцу |
эпро́наўцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
эпсамі́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
эпсамі́т |
эпсамі́ты |
| Р. |
эпсамі́ту |
эпсамі́таў |
| Д. |
эпсамі́ту |
эпсамі́там |
| В. |
эпсамі́т |
эпсамі́ты |
| Т. |
эпсамі́там |
эпсамі́тамі |
| М. |
эпсамі́це |
эпсамі́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.