Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёзілмнопрстухшыэюя’
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя

кара́куля

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кара́куля кара́кулі
Р. кара́кулі кара́куляў
Д. кара́кулі кара́кулям
В. кара́кулю кара́кулі
Т. кара́куляй
кара́куляю		 кара́кулямі
М. кара́кулі кара́кулях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

каракуляво́д

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. каракуляво́д каракуляво́ды
Р. каракуляво́да каракуляво́даў
Д. каракуляво́ду каракуляво́дам
В. каракуляво́да каракуляво́даў
Т. каракуляво́дам каракуляво́дамі
М. каракуляво́дзе каракуляво́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

каракуляво́дства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. каракуляво́дства
Р. каракуляво́дства
Д. каракуляво́дству
В. каракуляво́дства
Т. каракуляво́дствам
М. каракуляво́дстве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

каракуляво́дчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каракуляво́дчы каракуляво́дчая каракуляво́дчае каракуляво́дчыя
Р. каракуляво́дчага каракуляво́дчай
каракуляво́дчае		 каракуляво́дчага каракуляво́дчых
Д. каракуляво́дчаму каракуляво́дчай каракуляво́дчаму каракуляво́дчым
В. каракуляво́дчы (неадуш.)
каракуляво́дчага (адуш.)		 каракуляво́дчую каракуляво́дчае каракуляво́дчыя (неадуш.)
каракуляво́дчых (адуш.)
Т. каракуляво́дчым каракуляво́дчай
каракуляво́дчаю		 каракуляво́дчым каракуляво́дчымі
М. каракуляво́дчым каракуляво́дчай каракуляво́дчым каракуляво́дчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

караку́мскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. караку́мскі караку́мская караку́мскае караку́мскія
Р. караку́мскага караку́мскай
караку́мскае		 караку́мскага караку́мскіх
Д. караку́мскаму караку́мскай караку́мскаму караку́мскім
В. караку́мскі (неадуш.)
караку́мскага (адуш.)		 караку́мскую караку́мскае караку́мскія (неадуш.)
караку́мскіх (адуш.)
Т. караку́мскім караку́мскай
караку́мскаю		 караку́мскім караку́мскімі
М. караку́мскім караку́мскай караку́мскім караку́мскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Караку́мы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Караку́мы
Р. Караку́маў
Д. Караку́мам
В. Караку́мы
Т. Караку́мамі
М. Караку́мах

караку́рт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. караку́рт караку́рты
Р. караку́рта караку́ртаў
Д. караку́рту караку́ртам
В. караку́рта караку́ртаў
Т. караку́ртам караку́ртамі
М. караку́рце караку́ртах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

караку́ртавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. караку́ртавы караку́ртавая караку́ртавае караку́ртавыя
Р. караку́ртавага караку́ртавай
караку́ртавае		 караку́ртавага караку́ртавых
Д. караку́ртаваму караку́ртавай караку́ртаваму караку́ртавым
В. караку́ртавы
караку́ртавага		 караку́ртавую караку́ртавае караку́ртавыя
караку́ртавых
Т. караку́ртавым караку́ртавай
караку́ртаваю		 караку́ртавым караку́ртавымі
М. караку́ртавым караку́ртавай караку́ртавым караку́ртавых

Крыніцы: tsblm1996.

кара́л

‘марская жывёліна’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кара́л кара́лы
Р. кара́ла кара́лаў
Д. кара́лу кара́лам
В. кара́ла кара́лаў
Т. кара́лам кара́ламі
М. кара́ле кара́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

кара́л

‘камень’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кара́л кара́лы
Р. кара́лу кара́лаў
Д. кара́лу кара́лам
В. кара́л кара́лы
Т. кара́лам кара́ламі
М. кара́ле кара́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.