каракуляво́дчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каракуляво́дчы каракуляво́дчая каракуляво́дчае каракуляво́дчыя
Р. каракуляво́дчага каракуляво́дчай
каракуляво́дчае		 каракуляво́дчага каракуляво́дчых
Д. каракуляво́дчаму каракуляво́дчай каракуляво́дчаму каракуляво́дчым
В. каракуляво́дчы (неадуш.)
каракуляво́дчага (адуш.)		 каракуляво́дчую каракуляво́дчае каракуляво́дчыя (неадуш.)
каракуляво́дчых (адуш.)
Т. каракуляво́дчым каракуляво́дчай
каракуляво́дчаю		 каракуляво́дчым каракуляво́дчымі
М. каракуляво́дчым каракуляво́дчай каракуляво́дчым каракуляво́дчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)