Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя
авжзмноруыэ

удачарэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. удачарэ́нне
Р. удачарэ́ння
Д. удачарэ́нню
В. удачарэ́нне
Т. удачарэ́ннем
М. удачарэ́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

удачкава́ць

‘удачарыць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. удачку́ю удачку́ем
2-я ас. удачку́еш удачку́еце
3-я ас. удачку́е удачку́юць
Прошлы час
м. удачкава́ў удачкава́лі
ж. удачкава́ла
н. удачкава́ла
Загадны лад
2-я ас. удачку́й удачку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час удачкава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

уда́чліва

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
уда́чліва уда́члівей -

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

уда́члівасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. уда́члівасць
Р. уда́члівасці
Д. уда́члівасці
В. уда́члівасць
Т. уда́члівасцю
М. уда́члівасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

уда́члівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уда́члівы уда́члівая уда́члівае уда́члівыя
Р. уда́члівага уда́члівай
уда́члівае		 уда́члівага уда́члівых
Д. уда́чліваму уда́члівай уда́чліваму уда́члівым
В. уда́члівы (неадуш.)
уда́члівага (адуш.)		 уда́члівую уда́члівае уда́члівыя (неадуш.)
уда́члівых (адуш.)
Т. уда́члівым уда́члівай
уда́чліваю		 уда́члівым уда́члівымі
М. уда́члівым уда́члівай уда́члівым уда́члівых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

уда́чна

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
уда́чна уда́чней -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

уда́чнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. уда́чнасць
Р. уда́чнасці
Д. уда́чнасці
В. уда́чнасць
Т. уда́чнасцю
М. уда́чнасці

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

уда́чнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. уда́чнік уда́чнікі
Р. уда́чніка уда́чнікаў
Д. уда́чніку уда́чнікам
В. уда́чніка уда́чнікаў
Т. уда́чнікам уда́чнікамі
М. уда́чніку уда́чніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

уда́чніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. уда́чніца уда́чніцы
Р. уда́чніцы уда́чніц
Д. уда́чніцы уда́чніцам
В. уда́чніцу уда́чніц
Т. уда́чніцай
уда́чніцаю		 уда́чніцамі
М. уда́чніцы уда́чніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

уда́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уда́чны уда́чная уда́чнае уда́чныя
Р. уда́чнага уда́чнай
уда́чнае		 уда́чнага уда́чных
Д. уда́чнаму уда́чнай уда́чнаму уда́чным
В. уда́чны (неадуш.)
уда́чнага (адуш.)		 уда́чную уда́чнае уда́чныя (неадуш.)
уда́чных (адуш.)
Т. уда́чным уда́чнай
уда́чнаю		 уда́чным уда́чнымі
М. уда́чным уда́чнай уда́чным уда́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.