Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

дубля́ж

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дубля́ж
Р. дубляжу́
Д. дубляжу́
В. дубля́ж
Т. дубляжо́м
М. дубляжы́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дубля́жны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дубля́жны дубля́жная дубля́жнае дубля́жныя
Р. дубля́жнага дубля́жнай
дубля́жнае
дубля́жнага дубля́жных
Д. дубля́жнаму дубля́жнай дубля́жнаму дубля́жным
В. дубля́жны (неадуш.)
дубля́жнага (адуш.)
дубля́жную дубля́жнае дубля́жныя (неадуш.)
дубля́жных (адуш.)
Т. дубля́жным дубля́жнай
дубля́жнаю
дубля́жным дубля́жнымі
М. дубля́жным дубля́жнай дубля́жным дубля́жных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Дубля́ны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Дубля́ны
Р. Дубля́н
Дубля́наў
Д. Дубля́нам
В. Дубля́ны
Т. Дубля́намі
М. Дубля́нах

Ду́бна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ду́бна
Р. Ду́бны
Д. Ду́бне
В. Ду́бну
Т. Ду́бнай
Ду́бнаю
М. Ду́бне

Ду́бна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ду́бна
Р. Ду́бна
Д. Ду́бну
В. Ду́бна
Т. Ду́бнам
М. Ду́бне

Ду́бнавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ду́бнавічы
Р. Ду́бнавіч
Ду́бнавічаў
Д. Ду́бнавічам
В. Ду́бнавічы
Т. Ду́бнавічамі
М. Ду́бнавічах

ду́бненскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ду́бненскі ду́бненская ду́бненскае ду́бненскія
Р. ду́бненскага ду́бненскай
ду́бненскае
ду́бненскага ду́бненскіх
Д. ду́бненскаму ду́бненскай ду́бненскаму ду́бненскім
В. ду́бненскі (неадуш.)
ду́бненскага (адуш.)
ду́бненскую ду́бненскае ду́бненскія (неадуш.)
ду́бненскіх (адуш.)
Т. ду́бненскім ду́бненскай
ду́бненскаю
ду́бненскім ду́бненскімі
М. ду́бненскім ду́бненскай ду́бненскім ду́бненскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Ду́бнік

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ду́бнік
Р. Ду́бніка
Д. Ду́бніку
В. Ду́бнік
Т. Ду́бнікам
М. Ду́бніку

Ду́бнікі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ду́бнікі
Р. Ду́бнікаў
Д. Ду́бнікам
В. Ду́бнікі
Т. Ду́бнікамі
М. Ду́бніках

Дубнікі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Дубнікі́
Р. Дубніко́ў
Д. Дубніка́м
В. Дубнікі́
Т. Дубніка́мі
М. Дубніка́х