Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёзілмнопрстухшыэюя’
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя

канюшы́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. канюшы́нка
Р. канюшы́нкі
Д. канюшы́нцы
В. канюшы́нку
Т. канюшы́нкай
канюшы́нкаю
М. канюшы́нцы

Крыніцы: piskunou2012.

канюшы́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. канюшы́нны канюшы́нная канюшы́ннае канюшы́нныя
Р. канюшы́ннага канюшы́ннай
канюшы́ннае		 канюшы́ннага канюшы́нных
Д. канюшы́ннаму канюшы́ннай канюшы́ннаму канюшы́нным
В. канюшы́нны (неадуш.)
канюшы́ннага (адуш.)		 канюшы́нную канюшы́ннае канюшы́нныя (неадуш.)
канюшы́нных (адуш.)
Т. канюшы́нным канюшы́ннай
канюшы́ннаю		 канюшы́нным канюшы́ннымі
М. канюшы́нным канюшы́ннай канюшы́нным канюшы́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ка́ня

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ка́ня ка́ні
Р. ка́ні ка́няў
Д. ка́ні ка́ням
В. ка́ню ка́ні
Т. ка́няй
ка́няю		 ка́нямі
М. ка́ні ка́нях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Каня́бічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Каня́бічы
Р. Каня́біч
Каня́бічаў
Д. Каня́бічам
В. Каня́бічы
Т. Каня́бічамі
М. Каня́бічах

Каняві́чы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Каняві́чы
Р. Каняві́ч
Каняві́чаў
Д. Каняві́чам
В. Каняві́чы
Т. Каняві́чамі
М. Каняві́чах

каняво́д

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. каняво́д каняво́ды
Р. каняво́да каняво́даў
Д. каняво́ду каняво́дам
В. каняво́да каняво́даў
Т. каняво́дам каняво́дамі
М. каняво́дзе каняво́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

канявы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. канявы́ канява́я каняво́е канявы́я
Р. каняво́га каняво́й
каняво́е		 каняво́га канявы́х
Д. каняво́му каняво́й каняво́му канявы́м
В. канявы́ (неадуш.)
каняво́га (адуш.)		 каняву́ю каняво́е канявы́я (неадуш.)
канявы́х (адуш.)
Т. канявы́м каняво́й
каняво́ю		 канявы́м канявы́мі
М. канявы́м каняво́й канявы́м канявы́х

Крыніцы: piskunou2012.

каня́жына

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. каня́жына каня́жыны
Р. каня́жыны каня́жын
Д. каня́жыне каня́жынам
В. каня́жыну каня́жын
Т. каня́жынай
каня́жынаю		 каня́жынамі
М. каня́жыне каня́жынах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

каня́ка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. каня́ка каня́кі
Р. каня́кі каня́к
Д. каня́цы каня́кам
В. каня́ку каня́к
Т. каня́кай
каня́каю		 каня́камі
М. каня́цы каня́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

каняма́тка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. каняма́тка каняма́ткі
Р. каняма́ткі каняма́так
Д. каняма́тцы каняма́ткам
В. каняма́тку каняма́так
Т. каняма́ткай
каняма́ткаю		 каняма́ткамі
М. каняма́тцы каняма́тках

Крыніцы: krapivabr2012.