Verbum

анлайнавы слоўнік

заву́лачны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	заву́лачны	заву́лачная	заву́лачнае	заву́лачныя
Р.	заву́лачнага	заву́лачнай заву́лачнае	заву́лачнага	заву́лачных
Д.	заву́лачнаму	заву́лачнай	заву́лачнаму	заву́лачным
В.	заву́лачны (неадуш.) заву́лачнага (адуш.)	заву́лачную	заву́лачнае	заву́лачныя (неадуш.) заву́лачных (адуш.)
Т.	заву́лачным	заву́лачнай заву́лачнаю	заву́лачным	заву́лачнымі
М.	заву́лачным	заву́лачнай	заву́лачным	заву́лачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Заву́лкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

заву́лле

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

завурката́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

завурча́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

завурчэ́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

заву́сеніца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

заву́хаць

‘пачаць вухаць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

заву́хкаць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Заву́цце

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне