дэсантава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дэсанту́ю |
дэсанту́ем |
| 2-я ас. |
дэсанту́еш |
дэсанту́еце |
| 3-я ас. |
дэсанту́е |
дэсанту́юць |
| Прошлы час |
| м. |
дэсантава́ў |
дэсантава́лі |
| ж. |
дэсантава́ла |
| н. |
дэсантава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
дэсанту́й |
дэсанту́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
дэсантава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsbm1984.
дэса́нтнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дэса́нтнік |
дэса́нтнікі |
| Р. |
дэса́нтніка |
дэса́нтнікаў |
| Д. |
дэса́нтніку |
дэса́нтнікам |
| В. |
дэса́нтніка |
дэса́нтнікаў |
| Т. |
дэса́нтнікам |
дэса́нтнікамі |
| М. |
дэса́нтніку |
дэса́нтніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дэса́нтны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дэса́нтны |
дэса́нтная |
дэса́нтнае |
дэса́нтныя |
| Р. |
дэса́нтнага |
дэса́нтнай дэса́нтнае |
дэса́нтнага |
дэса́нтных |
| Д. |
дэса́нтнаму |
дэса́нтнай |
дэса́нтнаму |
дэса́нтным |
| В. |
дэса́нтны (неадуш.) дэса́нтнага (адуш.) |
дэса́нтную |
дэса́нтнае |
дэса́нтныя (неадуш.) дэса́нтных (адуш.) |
| Т. |
дэса́нтным |
дэса́нтнай дэса́нтнаю |
дэса́нтным |
дэса́нтнымі |
| М. |
дэса́нтным |
дэса́нтнай |
дэса́нтным |
дэса́нтных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дэ́сань
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дэ́сань |
дэ́сані |
| Р. |
дэ́сані |
дэ́саней |
| Д. |
дэ́сані |
дэ́саням |
| В. |
дэ́сань |
дэ́сані |
| Т. |
дэ́санню |
дэ́санямі |
| М. |
дэ́сані |
дэ́санях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
дэсатура́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
дэсатура́цыя |
| Р. |
дэсатура́цыі |
| Д. |
дэсатура́цыі |
| В. |
дэсатура́цыю |
| Т. |
дэсатура́цыяй дэсатура́цыяю |
| М. |
дэсатура́цыі |
Крыніцы:
piskunou2012.