дэса́нтнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дэса́нтнік дэса́нтнікі
Р. дэса́нтніка дэса́нтнікаў
Д. дэса́нтніку дэса́нтнікам
В. дэса́нтніка дэса́нтнікаў
Т. дэса́нтнікам дэса́нтнікамі
М. дэса́нтніку дэса́нтніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)