Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзілмноруыэюя-’ 
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцчшэюя

зані́равацца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. зані́руецца зані́руюцца
Прошлы час
м. зані́раваўся зані́раваліся
ж. зані́равалася
н. зані́равалася
Дзеепрыслоўе
прош. час зані́раваўшыся

Крыніцы: piskunou2012.

зані́раваць

‘раздзяліць (раздзяляць) што-небудзь на зоны’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зані́рую зані́руем
2-я ас. зані́руеш зані́руеце
3-я ас. зані́руе зані́руюць
Прошлы час
м. зані́раваў зані́равалі
ж. зані́равала
н. зані́равала
Загадны лад
2-я ас. зані́руй зані́руйце
Дзеепрыслоўе
цяп. час зані́руючы

Крыніцы: piskunou2012.

зані́раваць

‘раздзяліць (раздзяляць) што-небудзь на зоны’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зані́рую зані́руем
2-я ас. зані́руеш зані́руеце
3-я ас. зані́руе зані́руюць
Прошлы час
м. зані́раваў зані́равалі
ж. зані́равала
н. зані́равала
Загадны лад
2-я ас. зані́руй зані́руйце
Дзеепрыслоўе
прош. час зані́раваўшы

Крыніцы: piskunou2012.

занітава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. занітава́нне
Р. занітава́ння
Д. занітава́нню
В. занітава́нне
Т. занітава́ннем
М. занітава́нні

Крыніцы: piskunou2012.

занітава́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. занітава́ны занітава́ная занітава́нае занітава́ныя
Р. занітава́нага занітава́най
занітава́нае		 занітава́нага занітава́ных
Д. занітава́наму занітава́най занітава́наму занітава́ным
В. занітава́ны (неадуш.)
занітава́нага (адуш.)		 занітава́ную занітава́нае занітава́ныя (неадуш.)
занітава́ных (адуш.)
Т. занітава́ным занітава́най
занітава́наю		 занітава́ным занітава́нымі
М. занітава́ным занітава́най занітава́ным занітава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

занітава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. занітава́ны занітава́ная занітава́нае занітава́ныя
Р. занітава́нага занітава́най
занітава́нае		 занітава́нага занітава́ных
Д. занітава́наму занітава́най занітава́наму занітава́ным
В. занітава́ны (неадуш.)
занітава́нага (адуш.)		 занітава́ную занітава́нае занітава́ныя (неадуш.)
занітава́ных (адуш.)
Т. занітава́ным занітава́най
занітава́наю		 занітава́ным занітава́нымі
М. занітава́ным занітава́най занітава́ным занітава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

занітава́ць

‘запаяць што-небудзь; увасобіць што-небудзь у жыццё’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заніту́ю заніту́ем
2-я ас. заніту́еш заніту́еце
3-я ас. заніту́е заніту́юць
Прошлы час
м. занітава́ў занітава́лі
ж. занітава́ла
н. занітава́ла
Загадны лад
2-я ас. заніту́й заніту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час занітава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Зані́ўе

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Зані́ўе
Р. Зані́ўя
Д. Зані́ўю
В. Зані́ўе
Т. Зані́ўем
М. Зані́ўі

За́нкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. За́нкі
Р. За́нкаў
Д. За́нкам
В. За́нкі
Т. За́нкамі
М. За́нках

зано́каць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зано́каю зано́каем
2-я ас. зано́каеш зано́каеце
3-я ас. зано́кае зано́каюць
Прошлы час
м. зано́каў зано́калі
ж. зано́кала
н. зано́кала
Дзеепрыслоўе
прош. час зано́каўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.