занітава́ць

‘запаяць што-небудзь; увасобіць што-небудзь у жыццё’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заніту́ю заніту́ем
2-я ас. заніту́еш заніту́еце
3-я ас. заніту́е заніту́юць
Прошлы час
м. занітава́ў занітава́лі
ж. занітава́ла
н. занітава́ла
Загадны лад
2-я ас. заніту́й заніту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час занітава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)