Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

канчатко́ва

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
канчатко́ва - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

канчатко́васць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. канчатко́васць
Р. канчатко́васці
Д. канчатко́васці
В. канчатко́васць
Т. канчатко́васцю
М. канчатко́васці

Крыніцы: piskunou2012.

канчатко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. канчатко́вы канчатко́вая канчатко́вае канчатко́выя
Р. канчатко́вага канчатко́вай
канчатко́вае
канчатко́вага канчатко́вых
Д. канчатко́ваму канчатко́вай канчатко́ваму канчатко́вым
В. канчатко́вы (неадуш.)
канчатко́вага (адуш.)
канчатко́вую канчатко́вае канчатко́выя (неадуш.)
канчатко́вых (адуш.)
Т. канчатко́вым канчатко́вай
канчатко́ваю
канчатко́вым канчатко́вымі
М. канчатко́вым канчатко́вай канчатко́вым канчатко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

канча́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. канча́юся канча́емся
2-я ас. канча́ешся канча́ецеся
3-я ас. канча́ецца канча́юцца
Прошлы час
м. канча́ўся канча́ліся
ж. канча́лася
н. канча́лася
Загадны лад
2-я ас. канча́йся канча́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час канча́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

канча́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. канча́ю канча́ем
2-я ас. канча́еш канча́еце
3-я ас. канча́е канча́юць
Прошлы час
м. канча́ў канча́лі
ж. канча́ла
н. канча́ла
Загадны лад
2-я ас. канча́й канча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час канча́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

канча́ючы

прыназоўнік

Крыніцы: tsbm1984.

канчу́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. канчу́к канчукі́
Р. канчука́ канчуко́ў
Д. канчуку́ канчука́м
В. канчу́к канчукі́
Т. канчуко́м канчука́мі
М. канчуку́ канчука́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

канчу́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. канчу́р канчуры́
Р. канчура́ канчуро́ў
Д. канчуру́ канчура́м
В. канчу́р канчуры́
Т. канчуро́м канчура́мі
М. канчуры́ канчура́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

канчу́рык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. канчу́рык канчу́рыкі
Р. канчу́рыка канчу́рыкаў
Д. канчу́рыку канчу́рыкам
В. канчу́рык канчу́рыкі
Т. канчу́рыкам канчу́рыкамі
М. канчу́рыку канчу́рыках

Крыніцы: piskunou2012.

Ка́ны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ка́ны
Р. Ка́н
Д. Ка́нам
В. Ка́ны
Т. Ка́намі
М. Ка́нах