канчу́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| канчу́к | канчукі́ | |
| канчука́ | канчуко́ў | |
| канчуку́ | канчука́м | |
| канчу́к | канчукі́ | |
| канчуко́м | канчука́мі | |
| канчуку́ | канчука́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)