канчу́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. канчу́к канчукі́
Р. канчука́ канчуко́ў
Д. канчуку́ канчука́м
В. канчу́к канчукі́
Т. канчуко́м канчука́мі
М. канчуку́ канчука́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)