Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
авгеёілнорстуцчшыэя-’

апрацо́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. апрацо́ўка апрацо́ўкі
Р. апрацо́ўкі апрацо́вак
Д. апрацо́ўцы апрацо́ўкам
В. апрацо́ўку апрацо́ўкі
Т. апрацо́ўкай
апрацо́ўкаю		 апрацо́ўкамі
М. апрацо́ўцы апрацо́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

апрацо́ўчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апрацо́ўчы апрацо́ўчая апрацо́ўчае апрацо́ўчыя
Р. апрацо́ўчага апрацо́ўчай
апрацо́ўчае		 апрацо́ўчага апрацо́ўчых
Д. апрацо́ўчаму апрацо́ўчай апрацо́ўчаму апрацо́ўчым
В. апрацо́ўчы (неадуш.)
апрацо́ўчага (адуш.)		 апрацо́ўчую апрацо́ўчае апрацо́ўчыя (неадуш.)
апрацо́ўчых (адуш.)
Т. апрацо́ўчым апрацо́ўчай
апрацо́ўчаю		 апрацо́ўчым апрацо́ўчымі
М. апрацо́ўчым апрацо́ўчай апрацо́ўчым апрацо́ўчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

апрацо́ўшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. апрацо́ўшчык апрацо́ўшчыкі
Р. апрацо́ўшчыка апрацо́ўшчыкаў
Д. апрацо́ўшчыку апрацо́ўшчыкам
В. апрацо́ўшчыка апрацо́ўшчыкаў
Т. апрацо́ўшчыкам апрацо́ўшчыкамі
М. апрацо́ўшчыку апрацо́ўшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

апрацо́ўшчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. апрацо́ўшчыца апрацо́ўшчыцы
Р. апрацо́ўшчыцы апрацо́ўшчыц
Д. апрацо́ўшчыцы апрацо́ўшчыцам
В. апрацо́ўшчыцу апрацо́ўшчыц
Т. апрацо́ўшчыцай
апрацо́ўшчыцаю		 апрацо́ўшчыцамі
М. апрацо́ўшчыцы апрацо́ўшчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

апрача́

прыназоўнік

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

апрашча́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. апрашча́юся апрашча́емся
2-я ас. апрашча́ешся апрашча́ецеся
3-я ас. апрашча́ецца апрашча́юцца
Прошлы час
м. апрашча́ўся апрашча́ліся
ж. апрашча́лася
н. апрашча́лася
Загадны лад
2-я ас. апрашча́йся апрашча́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час апрашча́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

апрашча́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. апрашча́ю апрашча́ем
2-я ас. апрашча́еш апрашча́еце
3-я ас. апрашча́е апрашча́юць
Прошлы час
м. апрашча́ў апрашча́лі
ж. апрашча́ла
н. апрашча́ла
Загадны лад
2-я ас. апрашча́й апрашча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час апрашча́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

апрашчо́нік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. апрашчо́нік апрашчо́нікі
Р. апрашчо́ніка апрашчо́нікаў
Д. апрашчо́ніку апрашчо́нікам
В. апрашчо́ніка апрашчо́нікаў
Т. апрашчо́нікам апрашчо́нікамі
М. апрашчо́ніку апрашчо́ніках

Крыніцы: piskunou2012.

апрашчэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. апрашчэ́нне
Р. апрашчэ́ння
Д. апрашчэ́нню
В. апрашчэ́нне
Т. апрашчэ́ннем
М. апрашчэ́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

апрашчэ́нства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. апрашчэ́нства
Р. апрашчэ́нства
Д. апрашчэ́нству
В. апрашчэ́нства
Т. апрашчэ́нствам
М. апрашчэ́нстве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.