вярхо́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вярхо́вы |
вярхо́вая |
вярхо́вае |
вярхо́выя |
| Р. |
вярхо́вага |
вярхо́вай вярхо́вае |
вярхо́вага |
вярхо́вых |
| Д. |
вярхо́ваму |
вярхо́вай |
вярхо́ваму |
вярхо́вым |
| В. |
вярхо́вы (неадуш.) вярхо́вага (адуш.) |
вярхо́вую |
вярхо́вае |
вярхо́выя (неадуш.) вярхо́вых (адуш.) |
| Т. |
вярхо́вым |
вярхо́вай вярхо́ваю |
вярхо́вым |
вярхо́вымі |
| М. |
вярхо́вым |
вярхо́вай |
вярхо́вым |
вярхо́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вярхо́м
прыслоўе, утворана ад назоўніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| вярхо́м |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вярхо́ўе
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вярхо́ўе |
вярхо́ўі |
| Р. |
вярхо́ўя |
вярхо́ўяў |
| Д. |
вярхо́ўю |
вярхо́ўям |
| В. |
вярхо́ўе |
вярхо́ўі |
| Т. |
вярхо́ўем |
вярхо́ўямі |
| М. |
вярхо́ўі |
вярхо́ўях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Вярхо́ўе
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Вярхо́ўе |
| Р. |
Вярхо́ўя |
| Д. |
Вярхо́ўю |
| В. |
Вярхо́ўе |
| Т. |
Вярхо́ўем |
| М. |
Вярхо́ўі |
вярхо́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вярхо́ўка |
вярхо́ўкі |
| Р. |
вярхо́ўкі |
вярхо́вак |
| Д. |
вярхо́ўцы |
вярхо́ўкам |
| В. |
вярхо́ўку |
вярхо́ўкі |
| Т. |
вярхо́ўкай вярхо́ўкаю |
вярхо́ўкамі |
| М. |
вярхо́ўцы |
вярхо́ўках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Вярхо́ўка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Вярхо́ўка |
| Р. |
Вярхо́ўкі |
| Д. |
Вярхо́ўцы |
| В. |
Вярхо́ўку |
| Т. |
Вярхо́ўкай Вярхо́ўкаю |
| М. |
Вярхо́ўцы |
вярхо́ўнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вярхо́ўнік |
вярхо́ўнікі |
| Р. |
вярхо́ўніка |
вярхо́ўнікаў |
| Д. |
вярхо́ўніку |
вярхо́ўнікам |
| В. |
вярхо́ўніка |
вярхо́ўнікаў |
| Т. |
вярхо́ўнікам |
вярхо́ўнікамі |
| М. |
вярхо́ўніку |
вярхо́ўніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
вярхо́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вярхо́ўны |
вярхо́ўная |
вярхо́ўнае |
вярхо́ўныя |
| Р. |
вярхо́ўнага |
вярхо́ўнай вярхо́ўнае |
вярхо́ўнага |
вярхо́ўных |
| Д. |
вярхо́ўнаму |
вярхо́ўнай |
вярхо́ўнаму |
вярхо́ўным |
| В. |
вярхо́ўны (неадуш.) вярхо́ўнага (адуш.) |
вярхо́ўную |
вярхо́ўнае |
вярхо́ўныя (неадуш.) вярхо́ўных (адуш.) |
| Т. |
вярхо́ўным |
вярхо́ўнай вярхо́ўнаю |
вярхо́ўным |
вярхо́ўнымі |
| М. |
вярхо́ўным |
вярхо́ўнай |
вярхо́ўным |
вярхо́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Вярхо́ўцы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Вярхо́ўцы |
| Р. |
Вярхо́ўцаў |
| Д. |
Вярхо́ўцам |
| В. |
Вярхо́ўцы |
| Т. |
Вярхо́ўцамі |
| М. |
Вярхо́ўцах |