Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнортуыэюя’
бгдежзйклнпрстхцчшя

вераўча́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вераўча́ны вераўча́ная вераўча́нае вераўча́ныя
Р. вераўча́нага вераўча́най
вераўча́нае		 вераўча́нага вераўча́ных
Д. вераўча́наму вераўча́най вераўча́наму вераўча́ным
В. вераўча́ны (неадуш.)
вераўча́нага (адуш.)		 вераўча́ную вераўча́нае вераўча́ныя (неадуш.)
вераўча́ных (адуш.)
Т. вераўча́ным вераўча́най
вераўча́наю		 вераўча́ным вераўча́нымі
М. вераўча́ным вераўча́най вераўча́ным вераўча́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Вераце́і

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Вераце́і
Р. Вераце́й
Вераце́яў
Д. Вераце́ям
В. Вераце́і
Т. Вераце́ямі
М. Вераце́ях

Вераце́йка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Вераце́йка
Р. Вераце́йкі
Д. Вераце́йцы
В. Вераце́йку
Т. Вераце́йкай
Вераце́йкаю
М. Вераце́йцы

вераце́льніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вераце́льніца вераце́льніцы
Р. вераце́льніцы вераце́льніц
Д. вераце́льніцы вераце́льніцам
В. вераце́льніцу вераце́льніц
Т. вераце́льніцай
вераце́льніцаю		 вераце́льніцамі
М. вераце́льніцы вераце́льніцах

Крыніцы: piskunou2012.

вераце́ннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вераце́ннік вераце́ннікі
Р. вераце́нніка вераце́ннікаў
Д. вераце́нніку вераце́ннікам
В. вераце́нніка вераце́ннікаў
Т. вераце́ннікам вераце́ннікамі
М. вераце́нніку вераце́нніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

вераце́нніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вераце́нніца вераце́нніцы
Р. вераце́нніцы вераце́нніц
Д. вераце́нніцы вераце́нніцам
В. вераце́нніцу вераце́нніц
Т. вераце́нніцай
вераце́нніцаю		 вераце́нніцамі
М. вераце́нніцы вераце́нніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

вераце́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вераце́нны вераце́нная вераце́ннае вераце́нныя
Р. вераце́ннага вераце́ннай
вераце́ннае		 вераце́ннага вераце́нных
Д. вераце́ннаму вераце́ннай вераце́ннаму вераце́нным
В. вераце́нны
вераце́ннага		 вераце́нную вераце́ннае вераце́нныя
Т. вераце́нным вераце́ннай
вераце́ннаю		 вераце́нным вераце́ннымі
М. вераце́нным вераце́ннай вераце́нным вераце́нных

Крыніцы: krapivabr2012.

вераце́нца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вераце́нца вераце́нцы
Р. вераце́нца вераце́нцаў
Д. вераце́нцу вераце́нцам
В. вераце́нца вераце́нцы
Т. вераце́нцам вераце́нцамі
М. вераце́нцы вераце́нцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Вераце́я

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Вераце́я
Р. Вераце́і
Д. Вераце́і
В. Вераце́ю
Т. Вераце́яй
Вераце́яю
М. Вераце́і

верацёнападо́бны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. верацёнападо́бны верацёнападо́бная верацёнападо́бнае верацёнападо́бныя
Р. верацёнападо́бнага верацёнападо́бнай
верацёнападо́бнае		 верацёнападо́бнага верацёнападо́бных
Д. верацёнападо́бнаму верацёнападо́бнай верацёнападо́бнаму верацёнападо́бным
В. верацёнападо́бны (неадуш.)
верацёнападо́бнага (адуш.)		 верацёнападо́бную верацёнападо́бнае верацёнападо́бныя (неадуш.)
верацёнападо́бных (адуш.)
Т. верацёнападо́бным верацёнападо́бнай
верацёнападо́бнаю		 верацёнападо́бным верацёнападо́бнымі
М. верацёнападо́бным верацёнападо́бнай верацёнападо́бным верацёнападо́бных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.