вераўча́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вераўча́ны вераўча́ная вераўча́нае вераўча́ныя
Р. вераўча́нага вераўча́най
вераўча́нае		 вераўча́нага вераўча́ных
Д. вераўча́наму вераўча́най вераўча́наму вераўча́ным
В. вераўча́ны (неадуш.)
вераўча́нага (адуш.)		 вераўча́ную вераўча́нае вераўча́ныя (неадуш.)
вераўча́ных (адуш.)
Т. вераўча́ным вераўча́най
вераўча́наю		 вераўча́ным вераўча́нымі
М. вераўча́ным вераўча́най вераўча́ным вераўча́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)