Вераце́я

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Вераце́я
Р. Вераце́і
Д. Вераце́і
В. Вераце́ю
Т. Вераце́яй
Вераце́яю
М. Вераце́і

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)