вераце́нца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вераце́нца вераце́нцы
Р. вераце́нца вераце́нцаў
Д. вераце́нцу вераце́нцам
В. вераце́нца вераце́нцы
Т. вераце́нцам вераце́нцамі
М. вераце́нцы вераце́нцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)