вераце́нніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вераце́нніца вераце́нніцы
Р. вераце́нніцы вераце́нніц
Д. вераце́нніцы вераце́нніцам
В. вераце́нніцу вераце́нніц
Т. вераце́нніцай
вераце́нніцаю
вераце́нніцамі
М. вераце́нніцы вераце́нніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)