Гу́шкаць ’гушкаць’, гу́шкацца. Відаць, гукапераймальнага паходжання.
Гу́шча ’гушча’, гушча́р ’гушча’. Прасл.*gǫšča ’гушча’ (у розных значэннях: ’лес’, ’асадак’). Агляд форм гл. у Трубачова, Эт. сл., 7, 89–90. Гл. яшчэ Фасмер, 1, 479. Зыходнае *gǫstja (ад прыметніка *gǫstъ ’густы’).