Verbum

анлайнавы слоўнік

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Аўтарскі слоўнік — у ім словы і тлумачэнні пададзены паводле асабістых поглядаў укладальнікаў. Магчымыя няправільныя націскі, а таксама іншыя памылкі і недакладнасці.

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я 1 2 -«

а г е ё ж і о у х ы ь э ю я

лунаці́чны móndsüchtig (разм.); somnabúl; náchtwandelnd

луна́ць

1. (плаўна лятаць) schwében vi (h, s); wéhen vi (пра сцяг);

2. (пра ўсмешку, думкі) schwében vi (h, s);

у яго́ на губа́х луна́ла ўсме́шка er hatte ein Lächeln auf den Líppen;

3. (пра песні, музыку) sich áusbreiten;

4. (панаваць, адчувацца) zu fühlen [zu mérken, zu spüren] sein; sich fühlbar máchen;

◊

луна́ць у абло́ках in höheren Regiónen [Sphären] schwében

Луніне́ц і Лу́нінец м. Luniniéc i Lúninéz n - , Lúninitz n -

лунь м. заал. (драпежная птушка) (blásse) Wéihe f -, -n;

сі́вы́ як лунь sílberweiß, schlóhweiß

лу́па ж. спец. Lúpe f -, -n, Vergrößerungsglas n -es, -gläser

лупа́тасць ж. мед. Glótzäugigkeit f -

лупа́ты разм. glótzäugig, mit hervórquellenden Áugen

лупі́на ж. (часцей мн.) Schále f -, -n, Hülse f -, -n;

бульбяны́я лупі́ны Kartóffelschale f, Pélle f -, -n

лупі́цца

1. (лушчыцца – пра скуру і пад.) sich häuten; sich schälen; schélfern vi;

ску́ра лу́піцца die Haut schält sich [schélfert];

2. (адвальвацца – пра тынк і г. д.) ábbröckeln vi (s); ábblättern (пра фарбу)

лупі́ць^I

1. (абдзіраць) (áb)schälen vt; entrínden vt (дрэва);

2. разм. (моцна біць) prügeln vt, dréschen* vt;

3. (браць вялікую плату) разм. übertéuern vt;

лупі́ць тры ску́ры з каго-н. j-n (bis aufs Hemd) áusnehmen* [áusbeuten] vt;

лу́піць мо́цны дождж es gíeßt in Strömen