Verbum

аснасці́ць áusrüsten vt, áustatten vt, bestücken vt (чым-н. mit D); марск. (be)tákeln vt

асна́шчаны áusgerüstet, áusgestattet, bestückt (чым-н. mit D); марск. betákelt

аснашчэ́нне н. Áusrüstung f -, -en, Áustattung f -, -en, Bestückung f -

асно́ва ж.

1. Grúndlage f -, -n, Básis f -;

пакла́сці ў асно́ву zu Grúnde [zugrúnde] légen;

быць [ляжа́ць]

у асно́ве (чаго-н.) (einer Sáche) zu Grúnde [zugrúnde] líegen*;

узя́ць за асно́ву als Básis néhmen*;

закла́сці асно́ву den Grund légen (чаго-н. zu D);

2. мн.:

асно́вы Grúndlagen pl, Eleménte pl; Grúndfesten pl;

асно́вы існава́ння Existenzgrundlagen pl;

3. лінгв. Stamm m -(e)s, Stämme;

асно́ва сло́ва Wórtstamm;

4. тэкст. Kétte f -, -n

асноватво́рны grúndlegend, Grund-;

асноватво́рныя пра́цы grúndlegende [fundamentále] Wérke

асно́ўнае н. Háuptsache f -, -n;

◊

у асно́ўным in den Háuptzügen (у галоўных рысах); in der Háuptsache (у галоўным, істотным); гл. тс. збольшага

асно́ўны háuptsächlich, Haupt-, Grund-; Stamm-; grúndlegend, wésentlich (істотны);

асно́ўныя зада́чы Háuptaufgaben pl;

асно́ўная ўстано́ўка Grúndhaltung f -;

асно́ўная ўва́га Háuptaugenmerk n -(e)s;

асно́ўная супярэ́чнасць Grúndwiderspruch m -(e)s, -sprüche;

асно́ўны капіта́л эк. fíxes Kapitál, Grúndkapital n -(e)s, -e;

асно́ўны зако́н (канстытуцыя) Grúndgesetz n -es, -e, Verfássung f -, -en

асо́ба ж. Persönlichkeit f -, -en; Persón f -, -en (тс. пагард.);

засве́дчыць асо́бу sich (durch ein Dokumént) áusweisen*;

юрыды́чная асо́ба Réchtsperson f;

све́тлая асо́ба ein édler Mensch, éine schöne Séele;

выда́тная асо́б éine hervórrragende Persönlichkeit [Persón];

цёмная [падазро́ная] асо́ба éine verdächtige [zwéifelhafte] Persón;

◊

не чапа́ць асо́бы nicht persönlich wérden

асо́біна ж. Individuum [-´vi:] n -s, -duen, Éinzelwesen n -s, -

асо́бна​^I прысл. ábgesondert;

трыма́цца асо́бна sich ábseits hálten*;

жыць асо́бна ábgesondert lében