Verbum

анлайнавы слоўнік

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ў ф х ц ч ш э ю я -.

а б в г д е ж з к л м н о п р с т у ў х ц ш

к л н о п т ц

іспа́нец,

гл. іспанцы.

іспані́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст у галіне іспаністыкі.

іспані́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да іспаніст.

іспані́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Сукупнасць навук, якія вывучаюць мову, літаратуру і культуру іспанцаў.

іспа́нка ¹,

гл. іспанцы.

іспа́нка ², ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Адна з цяжкіх форм грыпу.

іспа́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Іспаніі, іспанцаў, належыць ім. Іспанскі танец. Іспанская мова.

іспа́нцы, ‑аў; адз. іспанец, ‑нца, м.; іспанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. іспанкі, ‑нак; ж.

Народ, асноўнае насельніцтва Іспаніі.

іспы́т, ‑у, М ‑пыце, м.

1. звычайна мн. (іспы́ты, ‑аў). Праверка ведаў; экзамен. Здаваць іспыты. Прымаць іспыты. □ Гады яе [Васіліны] вучобы і для Іллюка не прайшлі дарэмна: ён шмат чытаў, вучыўся на курсах брыгадзіраў-паляводаў, здаў іспыты на шафера. Хадкевіч.

2. перан. Выпрабаванне, праверка. Гэта так, дарагая! Разлука, дарога — Для кахання суровы іспыт. Ліхадзіеўскі. Кожны дзень быў суровым іспытам. Лынькоў.