Verbum

эве́н,

гл. эвены.

эве́нк,

гл. эвенкі.

эве́нка,

гл. эвены.

эве́нкі, ‑аў; адз. эвенк, ‑а, м.; эвенкійка, ‑і, ДМ ‑кійцы; мн. эвенкійкі, ‑кіёк; ж.

Народнасць, якая складае асноўнае насельніцтва Эвенкійскай аўтаномнай акругі.

эвенкі́йка,

гл. эвенкі.

эвенкі́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да эвенкаў, які належыць, уласцівы ім. Эвенкійская мова.

эве́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да эвенаў, які належыць, уласцівы ім. Эвенская мова.

эвентуа́льны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Магчымы пры пэўных умовах, акалічнасцях. Эвентуальнае супрацоўніцтва.

[Ад лац. eventus — выпадак, выхад.]

эве́ны, ‑аў; адз. эвен, ‑а, м.; эвенка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. эвенкі, ‑нак; ж.

Народнасць, якая жыве на ўзбярэжжы Ахоцкага мора і ў паўночных раёнах Якуціі.