уціна́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. уцінаць — уцяць 2.
уціна́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да уцінаць (гл. уцяць 2 у 1 знач.).
уціна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да уцяць 2.
уціра́льнік, ‑а, м.
Абл. Ручнік. Аднаго разу Якаў, ідучы ў ванну, убачыў, што Зоня стаіць у калідоры са свежым уціральнікам на руках. Кулакоўскі.
уціра́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. уціраць — уцерці.
уціра́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да уцерціся.
2. Зал. да уціраць.
уціра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да уцерці.
уці́ск, ‑у, м.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. уціскаць 2.
2. Грубае абмежаванне ў правах каго‑н.; прыгнёт. Сацыяльны ўціск. Каланіяльны ўціск. □ Улады ішлі з уціскам новым, Адно, што ведалі — караць. Забраў апошнюю карову Той прыстаў, што крычаў: ура! Броўка.
уціска́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. уціскаць 1 — уціснуць (у 1–3 знач.).