Verbum

унты́, ‑о́ў; адз. унт, ‑а́, м. і у́нты, унт; адз. у́нта, ‑ы, ж.

Абутак з футра на мяккай падэшве ў народаў Поўначы і Сібіры. Ганна паказвала старому новыя унты, прыгатаваныя ў падарунак сыну. Лукша.

у́нтэр, ‑а, м.

Разм. Тое, што і унтэрафіцэр.

у́нтэрскі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае адносіны да унтэра, належыць яму. Унтэрскае званне.

унтэрто́н, ‑у, м.

Спец. Тон, які ўваходзіць у састаў складанага гуку, больш нізкі, чым асноўны, а таксама дадатковы нізкі тон.

[Ад ням. Unterton.]

у́нтэр-афіцэ́р, ‑а, м.

Званне малодшага каманднага саставу ў царскай і некаторых замежных арміях. // Асоба, якая мае гэта званне. Малодшы унтэр-афіцэр.

[Ням. Unteroffizier.]

у́нтэр-афіцэ́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да унтэр-афіцэра, належыць яму. Унтэр-афіцэрскі састаў. Унтэр-афіцэрская форма.

у́нтэр-афіцэ́рства, ‑а, н.

1. зб. Унтэрафіцэры, унтэр-афіцэрскі састаў.

2. Разм. Унтэр-афіцэрскае званне.