Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцчшэюя-.
аеёілнорсуыэюя
езйклстцчш

мыт ​1, ‑у, М мыце, м.

Гіст. Падатак, пошліна за правоз тавараў цераз граніцу ці па тэрыторыі дзяржавы.

мыт ​2, ‑у, М мыце, м.

Інфекцыйная хвароба ў коней, якая суправаджаецца запаленнем слізістай абалонкі насаглоткі і падсківічных залоз.

мы́та, ‑а, н.

Гіст. Тое, што і мыт ​1.

мы́тнік ​1, ‑а, м.

Гіст. Служачы мытніцы.

мы́тнік ​2, ‑у, м.

Тое, што і увярэднік.

мы́тніца, ‑ы, ж.

Гіст. Таможня.

мы́тны, ‑ая, ‑ае.

Гіст. Які мае адносіны да мыту ​1. Мытная кніга. Мытны двор.

мы́тня, ‑і, ж.

Гіст. Тое, што і мытніца. Прафесар сочыць за тым, як уважліва, старонку за старонкай, праглядаюць запісы ў сшытках чыноўнікі мытні. Галавач.

мы́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад мыць.

2. у знач. прым. Вымыты, чысты. Мытая бульба.