лёд, лёду (ільду); мн. льды (ільды), ‑оў; м.
Вада, якая замерзла і перайшла ў цвёрды стан. Тонкі лёд на застылай лужыне праламаўся, разляцеўся мокрымі льдзінкамі. Шыцік. Сонца залаціла стрэхі і тонкія іголкі лёду. Чорны. // толькі мн. (льды́, ‑оў). Вялікая колькасць ільдзін; суцэльны лёд. Вечныя льды. Палярныя льды.
•••
Сухі лёд — цвёрдая вуглекіслата, якая прымяняецца як ахаладжальны сродак.
Біцца як рыба аб лёд гл. біцца.
Зімой лёду не дастаць у каго гл. дастаць.
Лёд крануўся — пра пачатак якога‑н. дзеяння, руху.
Разбіць лёд гл. разбіць.
Як лёду — роўна, якраз, не больш і не менш.
лёда..., (а таксама леда...).
Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «лёд», напрыклад: лёдагенератар, лёдадрабілка.
лёдавы, ‑ая, ‑ае.
Які адбываецца ў ільдах. Лёдавая разведка. Лёдавы паход.
лёдагенера́тар, ‑а, м.
Збудаванне для атрымання лёду з вады.
лёдадрабі́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
Машына для драблення лёду.
лёдзісты, ‑ая, ‑ае.
Пакрыты лёдам; багаты лёдам. Лёдзістыя вяршыні.