Verbum

гні́да, ‑ы, ДМ гнідзе, ж.

1. Яйцо вошы.

2. Разм. пагард. Пра гадкага, нікчэмнага чалавека. — Хто цябе, гніда, забівае? — з агідай прамовіў Кандрат. Лобан.

•••

(І) гніды падохлі ў каго — дужа спужаўся.

гніе́нне, ‑я, н.

Працэс распаду арганічных рэчываў пад уплывам гніласных бактэрый.

гнілава́ты, ‑ая, ‑ае.

Трохі гнілы; з гніллю. Гнілаваты яблык.

гнілазу́бы, ‑ая, ‑ае.

З гнілымі зубамі.

гні́ласнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць гніласнага (у 2 знач.).

гні́ласны, ‑ая, ‑ае.

1. Які выклікае гніенне, распад, старэнне. Гніласныя мікробы.

2. Выкліканы гніеннем. Гніласны пах.

гні́ласць, ‑і, ж.

Уласцівасць гнілога. Гніласць драўніны. Гніласць самадзяржаўнага ладу.

гнілата́, ‑ы, ДМ ‑лаце, ж.

Разм. Тое, што і гніль. Пахне вільгаццю і гнілатою. Скрыган.

гніле́ц, ‑льца, м.

Небяспечная заразная хвароба пчаліных лічынак, якая характарызуецца іх загніваннем.

гнілі́зна, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і гніль. Пах гнілізны.